Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι Συμπληγάδες πέτρες

Οι Συμπληγάδες Πέτρες στην ελληνική μυθολογία φέρονταν ως δύο πολύ μεγάλοι βράχοι προ θαλάσσιου στενού (διαύλου), που ενώνονταν και αποχωρίζονταν συνεχώς, έτσι ώστε να ήταν αδύνατο το ασφαλές πέρασμα ενός πλοίου. Το πρώτο πλοίο που κατάφερε τελικά τον ασφαλή διάπλου ήταν το πλοίο «Αργώ» με τους Αργοναύτες, με τη βοήθεια της θεάς Ήρας, πιθανότατα αφού έχασε την πρύμνη του (κατ' άλλους την πλώρη του). Συγκεκριμένα, ο Φινέας συμβούλευσε να αφήσουν πρώτα ένα περιστέρι να περάσει ανάμεσα, όπως και έγινε. Οι βράχοι έκλεισαν πίσω από το περιστέρι, που έχασε μόνο κάποια φτερά της ουράς του, και όταν ξανάνοιξαν, η «Αργώ» πέρασε με τους Αργοναύτες να κωπηλατούν με όλη τους τη δύναμη. Από τότε, οι δύο βράχοι ακινητοποιήθηκαν.
Οι Συμπληγάδες ήταν γνωστές και ως «Πλαγκταί», «Κυανέαι», «Συνδρομάδες» και «Συνορμάδες». Οι Ρωμαίοι τις αποκαλούσαν cyaneae insulae. Ο Όμηρος τις συσχετίζει με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, δηλαδή με τον Πορθμό της Μεσσήνης στη Σικελία. Ο Στράβων, ο Ηρόδοτος και ο Ευριπίδης πίστευαν πως ήταν η είσοδος του Βοσπόρου από τον Εύξεινο Πόντο. Ο Πλίνιος, επαναλαμβάνοντας τις απόψεις των προηγουμένων, τις ταυτίζει με τις νήσους Φανάρι, και εξηγεί ότι «η ιστορία οφείλεται στο ότι χωρίζονται από πολύ μικρό διάστημα, ώστε από τους εισερχόμενους στη Μαύρη Θάλασσα που τους έβλεπαν καθέτως φαίνονταν δύο, και μετά, όταν η οπτική γωνία γινόταν λίγο πλάγια, εμφανίζονταν σαν να κινούνται και να ενώνονται σε ένα σώμα». Τέλος ο Λόρδος Βύρων τις αναφέρει ως «κυανές Συμπληγάδες» στις τελευταίες στροφές του ποιήματός του Childe Harold's Pilgrimage.
Ο παραπάνω μύθος των Συμπληγάδων, ούτε λίγο ούτε πολύ, φανερώνει πράγματι την αγωνία των πρώτων θαλασσοπόρων που άρχισαν να εκτελούν μεγάλους πλόες σε άγνωστες θάλασσες. Η όλη περιγραφή του μύθου παρουσιάζει σε όλο της το μεγαλείο αυτό το φαινόμενο που και σήμερα ακόμη αντιμετωπίζει οποιοδήποτε μικρό σκάφος που επιχειρεί διάπλου στενού διαύλου με κυματισμό. Ως γνωστό ένα μικρό σκάφος υπόκειται περισσότερο σε καταπονήσεις, έτσι κατά τον προνευστασμό(σκαμπανέβασμα) κάθε φορά που ανυψώνεται η πλώρη παύει και να υφίσταται (κατά πλώρα) οπτικό πεδίο θάλασσας. Στην επόμενη φάση λόγω του υφιστάμενου από πρύμνη κυματισμού η πλώρη στρέφει είτε δεξιά, είτε αριστερά με πλήρες οπτικό πεδίο της έναντι κάθε φορά παρακείμενης ακτής.


Αυτό έχει ως συνέπεια να εναλλάσσεται το οπτικό πεδίο της πλώρης με ξηρά - δίαυλο - ξηρά. Αυτό το μέχρι τότε "άγνωστο" φαινόμενο σε πρώτη εικόνα αντίληψης παρουσιάζεται ως να μετακινούνται οι βραχώδεις ακτές της εισόδου του διαύλου, πότε να κλείνουν και πότε ν΄ ανοίγουν αυτόν, και με ταχύτητα επανάληψης μετά από κάθε δεύτερο σκαμπανέβασμα. Οι Αργοναύτες προκειμένου τελικά ν΄ αντιληφθούν αν αυτό είναι πραγματικό και όχι οφθαλμαπάτη, (μη δυνάμενοι ν΄ αντιληφθούν ότι το σκάφος τους ήταν αυτό που έστρεφε κάθε φορά) άφησαν να πετάξει ένα περιστέρι το οποίο ναι μεν πέρασε τον στενό δίαυλο (που ασφαλώς υπήρχε) πλην όμως έχασε κάποια φτερά του. Το γεγονός αυτό αποκάλυψε ταυτόχρονα και την υφιστάμενη μεγάλη ένταση του ανέμου που παρατηρείται και σήμερα στους στενούς διαύλους και που οι ναυτικοί λένε ότι ο «άνεμος στα μπουγάζια σουρώνει» και θέλει προσοχή από παρατιμονιές. Έτσι οι Αργοναύτες επεχείρησαν και πέρασαν κωπηλατώντας "πάση δυνάμει". Και αφενός μεν εκείνοι απέκτησαν τη γνώση του ασφαλούς διάπλου, που απαιτεί σχετική ταχύτητα, οι δε συμπληγάδες έχασαν την μέχρι τότε δοξασία που τις περιέβαλε και ακινητοποιήθηκαν. Συνεπώς αυτός ο μύθος της ελληνικής μυθολογίας αποκαλύπτεται ως μια πρώιμη ναυτιλιακή παρατήρηση - οδηγία.

el.wikipedia.org

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η χαμένη αποικία Roanoke και η μυστηριώδης λέξη Croatoan

Croatoan : Μια μυστηριώδης λέξη που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των απανταχού κυνηγών του μυστηρίου, εδώ και αιώνες. Τι συνέβη στη χαμένη αποικία της Βόρειας Καρολίνας, στο Roanoke Island ; Πολλές θεωρίες έχουν προταθεί αλλά καμιά μέχρι τώρα δεν έχει επικρατήσει ως η πιο πιθανή, αντίθετα ο γρίφος μεγαλώνει. Μια ομάδα εποίκων εξαφανίστηκε στη Βόρεια Αμερική χωρίς κανένα ίχνος και κανείς δεν έχει βρει στοιχεία για την τύχη τους εδώ και αιώνες. Η αποικία Roanoke ήταν ο πρώτος αγγλικός οικισμός στην Αμερική. Αφού έμαθε για μια πλούσια, όμορφη περιοχή στην Αμερική η Βασίλισσα Ελισάβετ Ι, της Αγγλίας, αποφάσισε να προσαρτήσει αυτή τη περιοχή της Βιρτζίνια. Στη συνέχεια, έδωσε στον Sir Walter Raleigh  άδεια να δημιουργήσει μια αποικία. Θα χρηματοδοτούσε και θα σχεδίαζε την εκστρατεία στη περιοχή που βρίσκεται τώρα η Βόρεια Καρολίνα. Ο Raleigh είχε 10 χρόνια για να ολοκληρώσει την αποστολή. Το 1585, μια αποστολή με επικεφαλής τον Sir Richard Grenville, που αποτελούνταν απ

Aπομεινάρι από την αρχαία Θάλασσα της Τηθύος νότια της Κρήτης.

Κατα την περιήγηση της ομάδας έρευνας των αστικών μυστικών στο διαδίκτυο ''σκοντάψαμε'' σε ένα άρθρο του πρώτου θέματος με τίτλο Νότια της Κρήτης ο αρχαιότερος ωκεάνιος φλοιός στον κόσμο   το οποίο μας πληροφορεί ότι ο βυθός της Ανατολικής Μεσογείου περιέχει τον αρχαιότερο ωκεάνιο φλοιό στον κόσμο, ηλικίας έως 340 εκατομμυρίων ετών, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα. Συγκεκριμένα πρόκειται για την υποθαλάσσια περιοχή γνωστή ως Λεκάνη του Ηροδότου , που βρίσκεται νοτιοανατολικά της Κρήτης, νοτιοδυτικά της Κύπρου και βόρεια της Αιγύπτου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρόι Γκρανότ του Πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν του Ισραήλ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών "Nature Geoscience". Στους ωκεανούς της Γης λαμβάνει χώρα μια συνεχής ανακύκλωση, καθώς στις λεγόμενες ζώνες καταβύθισης ο φλοιός εισχωρεί στον μανδύα του πλανήτη για να αναδυθεί ξανά μετά από εκατομμύρια χρόνια. Ο βυθός των θαλασσών συνήθως έχει ηλικία όχι μεγαλύτε

Ένθετος Ζωδιακός Κύκλος σε τοιχογραφία εκκλησίας του Πηλίου.

Η ομάδα έρευνας των αστικών μυστικών θα μας ταξιδέψει στο θρυλικό βουνό της Μαγνησίας, στο όρος Πήλιο. Θα μεταβούμε νοερά στην μαγευτική Τσαγκαράδα ή ακόμη πιο συγκεκριμένα στις Μηλιές. Εκεί το ενδιαφέρον μας προσέλκυσε μια εκλησία, στην κεντρική πλατεία του χωριού. Ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στις Μηλιές Πηλίου ο οποίος αποτελεί δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με ιδιέταιρο κατασκευαστικά χαρακτήρα, αξιόλογες τοιχογραφίες και μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον.  Ο ρυθμός του είναι τρίκλιτη βασιλική με δώδεκα εσωτερικούς τρούλους και αποτελείται από τον πρόναο και τον κυρίως ναό. Χτίστηκε κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, από το 1741 έως το 1774, χωρίς καμπαναριό και με τέτοιο τρόπο ώστε το εξωτερικό του να μην προδίδει την αληθινή φύση του κτιρίου, για την προστασία του.  Από την προφορική παράδοση γνωρίζουμε, ότι η αγιογράφηση έχει γίνει από Αγιορείτη μοναχό και το τέμπλο, που είναι ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο από ξύλο φλαμουριάς και έχει κατασκευαστεί από Ηπειρώτε