ΑΣΤΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Ο Φίλιπ Ντικ (Philip Kindred Dick) (Σικάγο 16 Δεκεμβρίου 1928 - 2 Μαρτίου 1982) ήταν Αμερικανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Αν και φτωχός και σχετικά άγνωστος στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς και ανανεωτές του είδους, ενώ τα τελευταία χρόνια γνωρίζει πλατιά επιτυχία λόγω της προσαρμογής αρκετών έργων του σε ταινίες (όπως οι Blade Runner και Minority Report). Το έργο του χαρακτηρίζεται από δυο θεμελιώδη ερωτήματα που προσπάθησε, σχεδόν με αγωνία, να απαντήσει όχι μόνο στα γραπτά του αλλά και στη ζωή του: Τι είναι πραγματικό; και Τι είναι ανθρώπινο; Στα έργα του η πραγματικότητα συχνά παρουσιάζεται σαν κάτι υΟ ποκειμενικό και ευμετάβλητο, ενώ η πλαστοπροσωπία, η κατάρρευση του πολιτισμού και η απειλή του ολοκληρωτισμού παραμονεύει παντού, συχνά σ' ένα καταθλιπτικό και κλειστοφοβικό σκηνικό, όπως ήταν κι η ίδια η ζωή του. Η μεταφυσική, η φιλοσοφία, η ψυχανάλυση, η πολιτική και, στο ύστερο έργο του, ο γνωστικισμός,

Ο τρομερός Εχετλαίος, τα παράξενα όπλα του και τα ανεξήγητα φαινόμενα της μάχης του Μαραθώνα...  Οι Αθηναίοι αφού έφτασαν στον Μαραθώνα, στρατοπέδευσαν στα υψώματα του όρους Αγρελίκι, πάνω από το σημερινό χωριό Βρανά. Μόνοι οι Πλαταιείς από τους υπόλοιπους Έλληνες βοήθησαν τους Αθηναίους και έφτασαν αφού εκείνοι είχαν στρατοπεδεύσει. " Ήλθομεν, να θέσωμεν ομού την κρηπίδα της ελευθερίας επί του ιερού τούτου τόπου" όπως είπαν..! Την στιγμή της συναντήσεως Αθηναίων και Πλαταιών ανέκρουσαν τα δόρατα τους επί των ασπίδων τους σε θριαμβευτικό αλαλαγμό, προάγγελο της νίκης... Όταν όλα ήταν έτοιμα, στην τελική παράταξη των αντιπάλων στρατών, το μεταξύ τους διάστημα - ένα καθ' όλα ομαλό πεδίο - είχε απόσταση οκτώ σταδίων, δηλαδή 1.500 μέτρων. Μετά τις θυσίες και το μικρό λόγο του Μιλτιάδη, δόθηκε από τον ίδιο το σύνθημα της επίθεσης. Σηκώθηκε ένας αλαλαγμός από το μέρος της Ελληνικής φάλαγγας και μια τρομερή πολεμική ιαχή σαν κεραυνός, εναρμονισμένη με τον πολεμικό παιάνα. Η από

Ο Μάικλ Μούρκοκ γεννήθηκε το 1939 στο Μitcham της κομητείας του Surrey, στα προάστια του Λονδίνου. Είναι παραγωγικότατος συγγραφέας επιστημονικής και ηρωικής φαντασίας, αλλά και λογοτέχνης. Την πρώτη περίοδο της ζωής του έζησε μποέμικη ζωή. Σε ηλικία 17 ετών συνέγραψε περιπέτειες του Ταρζάν κι αργότερα συνέβαλε στην ίδρυση της Sexton Blake Library. Υπήρξε συντάκτης του βρετανικού περιοδικού Ε.Φ., «New Worlds», από τον Μάη του 1964 μέχρι τον Μάρτη του 1971 κι έπειτα ξανά, το 1976 μέχρι το 1996. Ενθάρρυνε επίσης το Νέο Κύμα στην Αγγλία κι έμμεσα στις ΗΠΑ. Έγραψε επίσης μερικά βιβλία με το ψευδώνυμο Τζέημς Κόλβιν. Το πιο πρόσφατο «Breakfast Ιn Τhe Ruins», λογοτεχνικό κείμενο, μιλούσε για τον ...πρόωρο θάνατό του και πολλοί αναγνώστες το πίστεψαν. Το 1967 με τη νουβέλα του «Behold Τhe Man», κέρδισε το Βραβείο Νεμπιούλα για τη καλύτερη νουβέλα της χρονιάς. Το πιο γνωστό του έργο είναι το «Έλρικ του Μελνιμπονέ» το οποίο δέχτηκε πολλές σειρές συνέχειας. Οι Ήρωες και οι Ηρωίδες του Μάικλ Μούρ

Θρυλικές πατρίδες που άνοιξε η γη και τις κατάπιε! Έχει άραγε αλλάξει τόσο πολύ ο παγκόσμιος γεωγραφικός άτλας που κομμάτια γης και ήπειροι ολόκληρες έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης; Αν είναι να πιστέψουμε τις λαϊκές παραδόσεις και τους θρύλους, τότε σίγουρα ναι! Κι αν η δική μας χαμένη Ατλαντίδα παραμένει εδώ σταθμός εξαφανισμένης έκτασης, δεν είναι στα σίγουρα η μόνη, καθώς έχει πολύ παρέα εκεί στις εσχατιές του χωροχρόνου που ενδεχομένως κρύβεται. Άλλες εξαφανίστηκαν εξαιτίας λέει φυσικών φαινομένων, όπως το λιώσιμο των πάγων ή η κίνηση των τεκτονικών πλακών, άλλες πάλι ήταν αποτέλεσμα κακής πλοήγησης μπερδεμένων θαλασσοπόρων εκεί στην πρώιμη ναυσιπλοΐα, το γεγονός ωστόσο παραμένει: η ιστορία χαμένων πατρίδων έρχεται και επανέρχεται στα παγκόσμια χρονικά με μια εμμονή σχεδόν ψυχαναγκαστική. Αναγκάζοντας ιστορική ανάλυση και επιστήμη να ασχοληθούν στα σοβαρά μαζί τους, παρά το γεγονός ότι ζούμε στη λεγομένη εποχή της πληροφόρησης και θα πίστευε κανείς ότι θα μπορούσαμε να διακρίν

Ο Τζωρτζ Ρέιμοντ Ρίτσαρντ Μάρτιν, γεννημένος στις 20 Σεπτεμβρίου 1948 στο Νιου Τζέρσεϊ, είναι Αμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος έργων φαντασίας, τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Διασημότερο διεθνώς έργο του είναι το έπος φαντασίας «Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου», το οποίο προσφάτως μεταφέρθηκε και σε τηλεοπτική σειρά. Έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία (Hugo, Locus, Nebula κ.ά.), ενώ συμπεριλήφθη στη λίστα του περιοδικού Time με τα «100 άτομα που ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως» για το έτος 2011.Παντρεύτηκε το 1975 την Gale Burnick αλλά ο γάμος τους διήρκησε μολις 4 χρόνια. Το 2011 παντρεύτηκε την Paris McBride, με την οποία είναι μαζί μέχρι και σήμερα. Σαν παιδί και επειδή ήταν από φτωχή οικογένεια, ξεκίνησε να γράφει διάφορες ιστορίες τις οποίες και πωλούσε σε παιδιά της γειτονιάς. Σε μια απο τις μεγάλες του ιστορίες είχε δημιουργήσει ένα μυθικό κόσμο με πλαστικά κάστρα στα οποία ζούσαν χελώνες. Οι χελώνες όμως που είχε για κατοικίδια πέθαιναν συχνά, οπότε

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ (Vincent Willem van Gogh, προφορά στα ολλανδικά: Βίνσεντ φαν Χοχ) (30 Μαρτίου 1853 – 29 Ιουλίου 1890) ήταν Ολλανδός ζωγράφος. Εν ζωή, το έργο του δεν σημείωσε επιτυχία ούτε ο ίδιος αναγνωρίστηκε ως σημαντικός καλλιτέχνης. Ωστόσο, μετά το θάνατό του, η φήμη του εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών. Η επίδραση του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φωβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης, θεωρείται καταλυτική. για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στον σύνδεσμο: http://el.wikipedia.org/…/%CE%92%CE%AF%CE%BD%CF%83%CE%B5%CE… Η ομάδα έρευνας των Αστικών Μυστικών συλλέγοντας πληροφορίες στο διαδίκτυο μελέτησε δύο από τους διασημότερους πίνακες του μεγάλου ζωγράφου (Βάζο με 12 ηλιοτρόπια & Έναστρη νύχτα χρονολογίας1889) και επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στα κάτωθι: Τον Ιούνιο του 1889, ενώ βρισκόταν σε άσυλο στην Προβηγκία προσπαθώντας να ξεπεράσει τα ψυχ

Διάλογο με το κοινό έχει ξεκινήσει το τελευταίο διάστημα, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, μέσα από δράσεις που το καθιστούν εξωστρεφές και ζωντανό. Η πιο πρόσφατη είναι το «Αθέατο Μουσείο», που εγκαινιάστηκε πρόσφατα και αφορά τη δίμηνη έκθεση ευρημάτων τα οποία δεν έχουν δει το φώς του ήλιου εντός των αποθηκών του, όπου φιλοξενούνται χιλιάδες αρχαία έργα. Ένα από αυτά είναι το δαχτυλίδι του Θησέα, όπως ονομάστηκε το σφραγιστικό χρυσό Μυκηναϊκό δαχτυλίδι, που από τα μέσα Ιανουαρίου κοσμεί ειδική προθήκη στην αίθουσα του Βωμού. Σύμφωνα με πληροφορίες της πρώτης κατόχου, προέρχεται από την Ακρόπολη της Αθήνας. Βρέθηκε τυχαία στην περιοχή των Αναφιώτικων, μέσα στα χώματα (μπάζα) που απορρίπτονταν από τις εκσκαφικές εργασίες για την επέκταση του παλαιού Μουσείου τη δεκαετία του 1950. Η ομάδα έρευνας των Αστικών Μυστικών επισκεύτηκε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και ''γνώρισε'' το έκθεμα απο κοντά. Διαπίστωσε την σημασία του αρχαιολογικού ευρήματος

Ο Πύργος κτισμένος το 1914 και είναι ιδιοκτησία της αρχοντικής κεφαλλονίτικης οικογένειας Τυπάλδου (Tipaldus) της Χρυσής Βίβλου με ρίζες από τη Νάπολη της Ιταλίας. Παραμένει ακατοίκητος από το 1993, ενώ το 2008 χαρακτηρίστηκε διατηρητέος έχοντας αντέξει από τότε σεισμούς, καιρικά φαινόμενα, αλλά και ανθρώπινες εισβολές. Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι οδοί Πατησίων και Αχαρνών ήταν οι κύριες οδικές αρτηρίες που οδηγούσαν στις εξοχές και αποτέλεσαν την πρώτη επέκταση του σχεδίου πόλεως Αθηνών. Εκεί εγκαταστάθηκε η αστική τάξη, σε μονοκατοικίες με κήπους, από τις οποίες ελάχιστες δυστυχώς έχουν διασωθεί. Όπως αναφέρει στην έκθεσή της η εισηγήτρια του ΥΠΕΧΩΔΕ κυρία Ιωάννα Σωτηρίου για το συγκεκριμένο ακίνητο, πρόκειται για ένα από τα σπάνια δείγματα εφαρμογής του νεογοτθισμού που εκπορεύθηκε από την Αγγλία στα μέσα του 19ου αιώνα και μάλιστα μια ιδιαίτερα επιτυχημένη εκδοχή αυτού του στυλ. Βρίσκεται κεντρικά τοποθετημένο σε μεγάλη, για την αστική πυκνότητα της πόλης, κατά

Στο πλαίσιο της αναφοράς μας κάθε Σάββατο, σε ένα συγγραφέα, σήμερα θα αναφερθούμε στον Ιούλιο Βέρν. Ο άνθρωπος που μας ταξίδεψε μέσα στην κάμαρά μας, που συντρόφευσε τα παιδικά μας χρόνια όσο κανείς, δεν χρειάζεται φυσικά συστάσεις. Ο Ιούλιος Βερν πυροδότησε τη φαντασία του κόσμου, αναγνωστικού κοινού και επιστημονικής κοινότητας, όσο λίγοι, με τις συναρπαστικές του ιστορίες να μεταφράζονται σε όλες σχεδόν τις γλώσσες της οικουμένης, για να έχει όλος ο πλανήτης τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με το μοναδικό λογοτεχνικό του σύμπαν! Από ταξιδιωτικές ιστορίες που κόβουν την ανάσα και διαδραματίζονται σε θάλασσα, στεριά, αέρα, διάστημα και άβυσσο, δεν άφησε τίποτα που να μην πιάσει στην αχαλίνωτη πένα του, προβλέποντας μάλιστα μια σειρά από τις σύγχρονες επαναστάσεις και τα μεγάλα κατορθώματα του ανθρώπου. Ο νέος τύπος μυθιστορήματος που εγκαινίασε, η επιστημονική φαντασία, έκανε τον άνθρωπο να αναρωτηθεί φωναχτά για το αν ήταν πράγματι δυνατά όσα απεικόνιζε στα