Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ τίποτα, για την λεγόμενη «Τραγωδία του Χταποδιού» που έπληξε ένα φέρι μπόουτ του Στέυτεν Άιλαντ της Νέας Υόρκης, το μακρινό 1963, είναι γιατί ουσιαστικά, ποτέ δεν συνέβη.
Ήταν εκείνη τη χρονιά που ένα γιγαντιαίο χταπόδι τύλιξε υποτίθεται, με τα πελώρια πλοκάμια του, ένα από τα πλοία της γραμμής του Νεουρκέζικου προαστίου, παρασύροντάς το, στον βυθό για πάντα.
Το μνημείο στέκεται ακόμα και σήμερα σε πάρκο του Μανχάταν, και είναι έργο ενός πολίτη της Νέας Υόρκης, που το χαρακτηρίζει, "φόρο τιμής," στην πόλη που λατρεύει και έχει ζήσει όλη του την ζωή.
Το όνομά του είναι Joseph Reginella και συνεχίζει να ζει στο Στέυτεν Άιλαντ. Είναι γλύπτης και παράλληλα με τις επαγγελματικές του ασχολίες, χρησιμοποιεί το χιούμορ του, για να ξορκίσει τους κινδύνους της μεγαλούπολης.
Πριν από λίγα χρόνια λοιπόν βρισκόταν στο φέρι με τον μικρό ανιψιό του, ο οποίος τον άρχισε στις ερωτήσεις, για τους κινδύνους της θάλασσας. Ο Reginella του διηγήθηκε έτσι μια φανταστική ιστορία για ένα πελώριο χταπόδι που είχε παρασύρει στον βυθό, το καράβι της γραμμής στη δεκαετία του 1960, αφήνοντας τον πιτσιρίκο με το στόμα ανοιχτό.
Και μετά σκέφτηκε να στήσει ένα μνημείο για την φανταστική τραγωδία! Επινόησε μια κανονική ιστορία με ονόματα και ημερομηνίες και όλα τα στοιχεία που χρειάζονταν. Έτσι το φέρι μπόουτ λεγόταν πλέον «Cornelius G. Kolff», και είχε «εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος» μέσα σε μια κόλαση «από τεράστια πλοκάμια» που έστειλε στον υγρό τάφο τους 400 επιβάτες από το Στέιτεν Άιλαντ προς το Μανχάταν στις 22 Νοεμβρίου 1963, την ίδια μέρα που δολοφονήθηκε ο πρόεδρος Τζον Φ. Κένεντι!
Υπονοώντας έτσι, πως η άγνωστη τραγωδία είχε θαφτεί από τον Τύπο εξαιτίας της άλλης, εξίσου τεράστιας είδησης,του θανάτου του JFK. Κατόπιν έστησε και ένα σόου με μερικούς φίλους, και πλέον το όλο θέαμα ήταν οπτικοακουστικό: από φωτογραφίες από το εν λόγω ναυάγιο και ντοκουμέντα της εποχής, μέχρι και ένα σύντομο ντοκιμαντέρ για τη ναυτική τραγωδία. Ακόμα και δηλώσεις από αυτόπτες μάρτυρες απέσπασε, στήνοντας μια φάρσα πρώτου μεγέθους, και αποδεικνύοντας πόσο εύκολο είναι να δημιουργηθεί, και να διαδοθεί ένας αστικός θρύλος.
Στο τέλος ισχυρίζονταν πως υπήρχε ακόμα και «Μουσείο Χταποδιού» στο Στέυτεν Άιλαντ, έτσι έγραφε τουλάχιστον το φυλλάδιο που μοίραζε στους επισκέπτες του πάρκου που φιλοξενεί το μνημείο του.
Κάποια στιγμή όμως τα ΜΜΕ άρχισαν να σκαλίζουν την ιστορία του, όταν και αποκαλύφθηκαν όλα. Παρά το ψέμα του όμως, το μνημείο του συνεχίζει να διατηρεί την γοητεία του…
Ήταν εκείνη τη χρονιά που ένα γιγαντιαίο χταπόδι τύλιξε υποτίθεται, με τα πελώρια πλοκάμια του, ένα από τα πλοία της γραμμής του Νεουρκέζικου προαστίου, παρασύροντάς το, στον βυθό για πάντα.
Το μνημείο στέκεται ακόμα και σήμερα σε πάρκο του Μανχάταν, και είναι έργο ενός πολίτη της Νέας Υόρκης, που το χαρακτηρίζει, "φόρο τιμής," στην πόλη που λατρεύει και έχει ζήσει όλη του την ζωή.
Το όνομά του είναι Joseph Reginella και συνεχίζει να ζει στο Στέυτεν Άιλαντ. Είναι γλύπτης και παράλληλα με τις επαγγελματικές του ασχολίες, χρησιμοποιεί το χιούμορ του, για να ξορκίσει τους κινδύνους της μεγαλούπολης.
Πριν από λίγα χρόνια λοιπόν βρισκόταν στο φέρι με τον μικρό ανιψιό του, ο οποίος τον άρχισε στις ερωτήσεις, για τους κινδύνους της θάλασσας. Ο Reginella του διηγήθηκε έτσι μια φανταστική ιστορία για ένα πελώριο χταπόδι που είχε παρασύρει στον βυθό, το καράβι της γραμμής στη δεκαετία του 1960, αφήνοντας τον πιτσιρίκο με το στόμα ανοιχτό.
Και μετά σκέφτηκε να στήσει ένα μνημείο για την φανταστική τραγωδία! Επινόησε μια κανονική ιστορία με ονόματα και ημερομηνίες και όλα τα στοιχεία που χρειάζονταν. Έτσι το φέρι μπόουτ λεγόταν πλέον «Cornelius G. Kolff», και είχε «εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος» μέσα σε μια κόλαση «από τεράστια πλοκάμια» που έστειλε στον υγρό τάφο τους 400 επιβάτες από το Στέιτεν Άιλαντ προς το Μανχάταν στις 22 Νοεμβρίου 1963, την ίδια μέρα που δολοφονήθηκε ο πρόεδρος Τζον Φ. Κένεντι!
Υπονοώντας έτσι, πως η άγνωστη τραγωδία είχε θαφτεί από τον Τύπο εξαιτίας της άλλης, εξίσου τεράστιας είδησης,του θανάτου του JFK. Κατόπιν έστησε και ένα σόου με μερικούς φίλους, και πλέον το όλο θέαμα ήταν οπτικοακουστικό: από φωτογραφίες από το εν λόγω ναυάγιο και ντοκουμέντα της εποχής, μέχρι και ένα σύντομο ντοκιμαντέρ για τη ναυτική τραγωδία. Ακόμα και δηλώσεις από αυτόπτες μάρτυρες απέσπασε, στήνοντας μια φάρσα πρώτου μεγέθους, και αποδεικνύοντας πόσο εύκολο είναι να δημιουργηθεί, και να διαδοθεί ένας αστικός θρύλος.
Στο τέλος ισχυρίζονταν πως υπήρχε ακόμα και «Μουσείο Χταποδιού» στο Στέυτεν Άιλαντ, έτσι έγραφε τουλάχιστον το φυλλάδιο που μοίραζε στους επισκέπτες του πάρκου που φιλοξενεί το μνημείο του.
Κάποια στιγμή όμως τα ΜΜΕ άρχισαν να σκαλίζουν την ιστορία του, όταν και αποκαλύφθηκαν όλα. Παρά το ψέμα του όμως, το μνημείο του συνεχίζει να διατηρεί την γοητεία του…
Πηγή newsbeast.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου