Lost-Οι Αγνοούμενοι

«Οι Αγνοούμενοι» («Lost») είναι ο τίτλος μιας αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς με θέμα την ζωή των επιζώντων ενός αεροπορικού δυστυχήματος σε ένα μυστηριώδες τροπικό νησί. Η σειρά είναι δημιουργία των Τζέφρεϊ Τζ. Άμπραμς (J.J.Abrams), Ντέιμον Λίντελοφ (Damon Lindelof) και Τζέφρεϊ Λίεμπερ (Jeffrey Lieber) και προβάλλεται στις Ηνωμένες Πολιτείες από το κανάλι ABC και στην Ελλάδα από το κανάλι Novacinema. Επίσης, από τις 23 Φεβρουαρίου 2006, η σειρά άρχισε να προβάλλεται από το κρατικό κανάλι ΕΤ1, ξεκινώντας από την πρώτη περίοδο. Στην Κύπρο προβάλλεται από την κρατική τηλεόραση ΡΙΚ και το συνδρομητικό κανάλι LTV. Στις ΗΠΑ η σειρά ολοκληρώθηκε στις 23 Μαΐου 2010.

Όλα αρχίζουν μετά από την τραγική, ανεξήγητη συντριβή ενός αεροσκάφους που εκτελούσε την πτήση Σίδνεϋ - Λος Αντζελες περνώντας από ένα άγνωστο, έρημο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού - κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά. Οι 48 επιζώντες - ανάμεσά τους ο γιατρός Τζακ, η κατάδικος Κέιτ, που χάρη στο δυστύχημα ξανακέρδισε προσωρινά την ελευθερία της, ο νεαρός πάμπλουτος αλλά παχύσαρκος Χέρλυ, ο τυχοδιώκτης Σόγιερ, ο βετεράνος του Πολέμου του Κόλπου Σάιντ, ο μυστηριώδης μεσήλικας Λοκ και ένα ζευγάρι Κορεατών - διαπιστώνουν σύντομα ότι δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τα στοιχεία της φύσης, αλλά και τα επικίνδυνα μυστικά του τόπου στον οποίο έχουν παγιδευτεί. Τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται· το μόνο προφανές είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι συνδέονται κατά κάποιον τρόπο κι ότι ο καθένας τους βρίσκεται εκεί για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Όσο για τις ελπίδες διάσωσής τους, κι αυτές φθίνουν με την κάθε μέρα που περνά, ώσπου μετά από πολλά, 6 από τους επιζώντες καταφέρνουν να γυρίσουν πίσω στην πραγματική ζωή. Ωστόσο, για λίγο όλα μοιάζουν τέλεια στη ζωή τους, αλλά μετά οι τύψεις και η ιδέα της παραμονής των φίλων τους στο νησί τους δημιουργεί πολλά προβλήματα, ώστε να θέλουν να γυρίσουν πίσω στο νησί· κάτι το οποίο τελικά καταφέρνουν.
Οι αριθμοί 4, 8, 15, 16, 23, 42 σαν σύνολο αλλά και ο καθένας ξεχωριστά εμφανίζονται σε πολλά σημεία της σειράς. Αυτή η ακολουθία αριθμών μεταδιδόταν από τον πομπό του νησιού και η μετάδοση αυτή ήταν που τράβηξε την ερευνητική ομάδα της Rousseau στο νησί. Παρόλο που η Rousseau αργότερα, μετά τον θάνατο των μελών της ομάδας της, άλλαξε την μετάδοση, οι αριθμοί είχαν ακουστεί και από άλλους, φτάνοντας τελικά και στον Hurley, ο οποίος τους χρησιμοποίησε για να κερδίσει το λαχείο. Παρ' όλα αυτά, μετά την νίκη του, μια σειρά από ατυχίες άρχισαν να συμβαίνουν στα κοντινά πρόσωπα του Hurley, κάνοντάς τον να πιστεύει ότι οι αριθμοί είναι καταραμένοι. Η αναζήτηση της αλήθειας τον οδήγησε στην Αυστραλία και έπειτα, με την συντριβή, στο ίδιο το νησί, όπου τελικά ανακαλύπτει τους αριθμούς χαραγμένους πάνω σε μια καταπακτή. Στις αποθήκες της καταπακτής εμφανίζονται οι ίδιοι αριθμοί πάνω στα μπουκάλια των φαρμάκων και αποτελούν τον κωδικό που πρέπει να εισάγεται στον υπολογιστή. Το άθροισμα των έξι αυτών αριθμών, 108, παίζει επίσης σημαντικό ρόλο σε ότι αφορά την Πρωτοβουλία Dharma. Ο αριθμός αυτός εμφανίζεται σε έναν τοίχο του σταθμού, και ο κωδικός πρέπει να εισάγεται στον υπολογιστή κάθε 108 λεπτά. Επίσης, ο κάθε αριθμός ξεχωριστά εμφανίζεται συχνά στις ζωές των επιζώντων, πριν αλλά και μετά την συντριβή.Τελικά αποκαλύπτεται ότι ο κάθε αριθμός αντιστοιχεί σε έναν επιζώντα,οι οποίοι είναι υποψήφιοι για να αναλάβουν την προστασία του νησιού μετά το θάνατο του Τζέικομπ.Πιο συγκεκριμένα το 4 αντιστοιχεί στον Λοκ,το 8 στον Χάρλι,το 15 στον Σώγιερ,το 16 στον Σαϊντ,το 23 στον Τζακ και το 42 στη Σαν ή στον Τζιν.
Οι περισσότεροι από τους κεντρικούς ήρωες είχαν προβλήματα με τους γονείς τους, οι οποίοι είτε ήταν απόντες και απρόθυμοι είτε αρνητικοί. Ο Locke, για παράδειγμα, στο επεισόδιο "Deus Ex Machina" έπεσε θύμα μιας οικτρής προδοσίας και από τους δύο φυσικούς του γονείς. Η κακή σχέση του Jack με τον χειρουργό πατέρα του ήταν η αιτία που τον έκανε να ταξιδέψει στην Αυστραλία, ύστερα από προσταγή της μητέρας του. Η μητέρα του Sawyer είχε μια εξωσυζυγική σχέση, για την οποία όταν έμαθε ο πατέρας του την σκότωσε και έπειτα αυτοκτόνησε. Η Kate, ενώ πίστευε ότι ο βάναυσος άντρας που σκότωσε ήταν μονάχα ο πατριός της, μαθαίνει αργότερα ότι στην πραγματικότητα ήταν ο βιολογικός της πατέρας. Από τότε αναγκάστηκε να ζει τρέχοντας για να ξεφύγει καθώς η μητέρα της αποκάλυψε το έγκλημά της στην αστυνομία. Οι δύσκολες γονικές σχέσεις των τεσσάρων αυτών χαρακτήρων έχουν προβληθεί περισσότερο, αν και κάθε χαρακτήρας της σειράς είχε σοβαρά προβλήματα με την οικογένειά του.
Αναφορές σε μάτια γίνονται τακτικά σε αρκετά σημεία της σειράς. Πολλά επεισόδια ξεκινούν με κοντινό πλάνο ενός ματιού, όπου τις περισσότερες φορές ανήκει στον χαρακτήρα του οποίου το παρελθόν θα παρουσιαστεί εκτενώς στο συγκεκριμένο επεισόδιο. Ο John Locke, στο επεισόδιο "White Rabbit", κάνοντας έναν υπαινιγμό για την πείρα του στο να αντιμετωπίζει το μυστηριώδες "σύστημα ασφαλείας" του νησιού, λέει: "Κοίταξα μέσα στο μάτι του νησιού. Και αυτό που είδα ήταν πολύ ωραίο"("I've looked into the eye of this island. And what I saw was beautiful.") Σε ένα άλλο επεισόδιο, "Raised by Another", η Claire βλέπει έναν εφιάλτη στον οποίο εμφανίζεται ο John Locke με δύο αδιαφανή μάτια, το αριστερό άσπρο και το δεξί μαύρο. Πιο πρόσφατα, στο επεισόδιο "The other 48 days", οι επιζώντες της ουράς του αεροπλάνου ανακαλύπτουν ένα γυάλινο μάτι στον ερειπωμένο σταθμό της Πρωτοβουλίας Dharma.
Επίσης ένα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της σειράς είναι οι αναδρομές στο παρελθόν
(flashback), οι αναδρομές στο μέλλον (flashforward) και οι εναλλακτικές αναδρομές (flash-sideaway).
Στην πρώτη περίοδο, κάθε επεισόδιο αναφέρεται στο παρελθόν ενός η περισσότερων από τους βασικούς πρωταγωνιστές, με σκοπό να παρουσιάσει διεξοδικά τις ζωές των ίδιων πριν το ατύχημα. Έτσι, παράλληλα με τις εξελίξεις στο Νησί, ξεδιαλύνεται και το τοπίο γύρω από τους χαρακτήρες.
Στη δεύτερη περίοδο, εκτός από αναδρομές στο παρελθόν των ηρώων, υπάρχουν και αναδρομές σε προγενέστερα από το παρόν γεγονότα, αλλά που δεν αφορούν την ιστορία των ηρώων πριν το ατύχημα, αλλά σε γεγονότα που έχουν λάβει χώρα μετά από αυτό, αλλά τα οποία για λόγους αύξησης του ενδιαφέροντος είχαν κρατηθεί κρυφά. Για παράδειγμα, το επεισόδιο "The Other 48 Days" αναφέρεται στις πρώτες μέρες της διαβίωσης των επιζώντων από τη ουρά του αεροπλάνου στο νησί, και το επεισόδιο "Three Minutes" αναφέρεται στα γεγονότα από τη στιγμή που ο Μάικλ έφυγε για να αναζητήσει τον γιό του μέχρι και την επιστροφή του στην παραλία.
Στην τρίτη περίοδο, και συγκεκριμένα στο επεισόδιο "Through the Looking Glass", υπάρχει μια βασική αλλαγή στο σενάριο, αφού πλέον, αναφέρεται στα γεγονότα που αφορούν τη ζωή των ηρώων μετά την επιστροφή τους από το νησί στο πραγματικό κόσμο. Η αλλαγή από αναδρομή στο παρελθόν σε αναφορά στο μέλλον θεωρείται μια από τις πλεόν καινοτόμες στιγμές στην ιστορία των "Αγνοούμενων" και θεωρήθηκε ως μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία της σειράς.
Στην τέταρτη περίοδο, υπάρχουν αναφορές στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον των ηρώων, καθώς και ταυτόχρονη εναλλαγή μεταξύ αυτών των δύο, όπως συμβαίνει στο επεισόδιο "Ji Yeon", όπου παρακολουθούμε μια ταυτόχρονη αναδρομή στο παρελθόν του Τζιν αλλά και μια αναφορά στο μέλλον της Σαν.
Στην έκτη περίοδο μετά την ενεργοποίηση της βόμβας, δημιουργείται μία εναλλακτική πραγματικότητα, μία πραγματικότητα στην οποία η πτήση 815 δεν συνετρίβη ποτέ και οι επιβάτες της συνεχίζουν κανονικά τις ζωές τους, οι οποίες διασταυρώνονται. Η προβολή της πραγματικότητας αυτής γίνεται μέσω εναλλακτικών αναδρομών (flash-sideaway).
Ήταν Κυριακή, 16 Μαρτίου 2014, όταν οι βασικοί σεναριογράφοι Λίντελοφ και Κιουζ αποφάσισαν να μιλήσουν δημοσίως για τη σειρά-φαινόμενο της σύγχρονης τηλεόρασης και ιδιαίτερα για το διαβόητο φινάλε της. Μέχρι τότε το μοιραίο τελευταίο επεισόδιο είχε ήδη προκαλέσει κύματα διαμαρτυρίας από το κοινό και αυτό το αμείλικτο «γιατί;» φυσικά.
Γιατί τέλειωσε έτσι όπως τέλειωσε, ρωτούσαν χιλιάδες άνθρωποι στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, πιστοί τηλεθεατές μιας σειράς που τους είχε κρατήσει κολλημένους για έξι χρόνια. «Όχι, δεν ήταν νεκροί από τη στιγμή που κατέπεσε το αεροπλάνο. Όχι, όχι, όχι! Δεν ήταν νεκροί όλο το διάστημα», ήταν η κατηγορηματική απάντηση του Κιουζ, συμπληρώνοντας ότι η παρεξήγηση οφείλεται στο υλικό που προβλήθηκε στην τελευταία σκηνή (αφότου ο Τζακ έκλεισε τα μάτια του).
Εξηγώντας αναλυτικότερα, είπε: «Στο τέλος του φινάλε της σειράς, ένα στέλεχος του ABC σκέφτηκε ότι θα ήταν ωραίο να υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος που να οδηγεί ομαλά από την ατμόσφαιρα του τέλους μιας σειράς στις διαφημίσεις που ακολουθούν απότομα. Δεν είχαμε πολύ έξτρα υλικό, είχαμε όμως αχρησιμοποίητο υλικό από τα συντρίμμια του αεροπλάνου στην ακτή, το οποίο είχε γυριστεί όταν το αεροπλάνο έπρεπε να μετακινηθεί για να μην παρασυρθεί στη θάλασσα».
«Σκεφτήκαμε να βάλουμε αυτές τις λήψεις στο τέλος της σειράς για να υπάρχει μια ομαλή και ήρεμη μετάβαση [στις διαφημίσεις]. Όταν ο κόσμος είδε αυτή τη σκηνή με το αεροπλάνο χωρίς επιζήσαντες, τότε η κατάσταση εκτροχιάστηκε», εξήγησε ο σεναριογράφος βάζοντας κακήν-κακώς τα πράγματα στη θέση τους. Αν και η απάντησή του μόνο ικανοποίηση δεν έφερε στα φόρουμ των φαν! Αν πρέπει να το πούμε, το ίδιο το ABC είχε βγάλει τότε ανακοίνωση ότι η σκηνή δεν ήταν μέρος της συνολικής ιστορίας.
«Όμως οι χαρακτήρες αναμφίβολα επέζησαν από τη συντριβή του αεροπλάνου και ναι, ήταν πράγματι σε ένα πολύ αληθινό νησί. Στο τέλος-τέλος της σειράς όμως; Ναι, ήταν όλοι νεκροί όταν συναντήθηκαν στον Παράδεισο για την τελική σκηνή της εκκλησίας».
Αυτό ήταν το τέλος του «Lost» και όπως πολύ σωστά το είδαν κάποιοι, δεν ήταν παρά ένα περιπετειώδες ταξίδι προς την αυτογνωσία. Επιβεβαιώνει άλλωστε ο Κιουζ: «Από νωρίς είχαμε αποφασίσει ότι αν και το ‘‘Lost’’ είναι μια σειρά για μια ομάδα ανθρώπων αποκλεισμένων σε ένα νησί, μεταφορικά επρόκειτο για μια σειρά για ανθρώπους που είναι ‘‘χαμένοι’’ και ψάχνουν να βρουν νόημα και σκοπό στη ζωή τους. Και γι’ αυτό είχαμε την αίσθηση ότι το τέλος έπρεπε να είναι πνευματικό και να έχει να κάνει με το πεπρωμένο. Είχαμε κάνει μακροσκελείς συζητήσεις για τη φύση της σειράς, για αρκετά χρόνια, και αποφασίσαμε ότι έπρεπε να σημαίνει κάτι για μας και για τις πεποιθήσεις, τα πιστεύω γενικά και για τους χαρακτήρες και πως όλοι μας βρισκόμαστε εδώ για να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον στις ζωές μας».
Και βέβαια πιστοί στο μοτίβο της σειράς που άλλαξε τη μοίρα της τηλεόρασης, οι σεναριογράφοι αστειεύτηκαν κατόπιν: «Είχαμε μια διαφωνία για το αν θα πρέπει να σας δείξουμε το πραγματικό φινάλε», χαριτολόγησε ο Λίντελοφ, για να συμπληρώσει ο Κιουζ: «ακόμη είναι νωρίς»! Άκου εναλλακτικά του «Lost»!
Ένα ταξίδι αυτογνωσίας που κράτησε έξι χρόνια και μάγεψε τόσους και τόσους τηλεθεατές δεν το λες μικρό πράγμα. Ελπίζουμε να μη σας άφησε μόνο ερωτήματα και γρίφους, καθώς η μαγεία του «Lost» τα είχε όλα: μυστήριο, πλοκή, δράση, περιπέτεια, ανατροπές, συγκρούσεις χαρακτήρων, φιλοσοφικά ερωτήματα και μια μυθολογία οσκαρικών προδιαγραφών.

Το «Lost» κατέστησε εξάλλου σαφές από την αρχή πως θα ήταν γρίφος, ένας γρίφος που γιγαντωνόταν επεισόδιο με το επεισόδιο και κύκλο με τον κύκλο, φτάνοντας να γίνει ένα αίνιγμα που έκανε κόμπο το μυαλό. Τι εξυπηρετούσε η Πρωτοβουλία Ντάρμα; Πώς γίνονταν τα ταξίδια στον χρόνο; Πού βρήκαν την ανώτερη τεχνολογία οι «Άλλοι»; Ήταν πράγματι νεκροί όλοι οι επιζήσαντες της μοιραίας πτήσης ή πέθαναν στην πορεία; Κι αν ναι, πώς επέστρεψαν κάποιοι στις ζωές τους (ήταν οι ζωές τους;) για να ξαναγυρίσουν κατόπιν στο νησί που έμοιαζε αναπόδραστο;
Η μυσταγωγία του «Lost» ήταν όμως πολλά περισσότερα από μια σειρά μεταφυσικών ερωτημάτων και ζητημάτων επιστημονικής φαντασίας. Το νησί τούς είχε καλέσει εκεί, κι αυτό έγινε φανερό από νωρίς. Το νησί, ο μαγικός αυτός τροπικός παράδεισος που άλλαζε ακόμα και θέσεις, είχε ένα ανώτερο σχέδιο για όλους τους.
Ήταν το (ενδιάμεσο) Καθαρτήριό τους; Για να τακτοποιήσουν όλες τις εκκρεμότητες της ζωής τους και να περάσουν κατόπιν στο επέκεινα; Γι’ αυτό δεν υπήρχε εξάλλου και το παράλληλο σύμπαν, ως μια εξιδανικευμένη εκδοχή της ζωής που θα είχαν αν το αεροπλάνο δεν έπεφτε ποτέ στο νησί;
Μια συντριβή αεροπλάνου, ένα μυστηριώδες και «ζωντανό» νησί, μια ομάδα από επιζήσαντες που θα αλλάξουν άρδην χαρακτήρα και ζωή πάνω του, ένα τέρας-καπνός, μια καταπακτή με ένα ρολόι και η παρέα των «Άλλων» θα αλλάξουν οριστικά την ιστορία της τηλεοπτικής σειράς και τα όσα αυτή σημαίνει για τους τηλεθεατές.
Το «Lost» δεν ήταν άλλο ένα τηλεοπτικό προϊόν με φανατικό κοινό, αλλά ένα σωστό κοινωνικό φαινόμενο που κράτησε τουλάχιστον έξι χρόνια, καθώς υπάρχουν παρέες που το συζητούν ακόμα.Η σειρά βραβεύτηκε με το Έμμυ Καλύτερης Δραματικής Σειράς (Emmy Award for Outstanding Drama Series) το 2005 για την πρώτη season, και ο J.J Abrams βραβεύτηκε με το Έμμυ για την σκηνοθεσία του πιλοτικού επεισοδίου, την ίδια χρονιά. Το καστ της σειράς βραβεύτηκε με το Screen Actors Guild Award (best ensemble cast). Τον Ιανουάριο του 2006, η σειρά βραβεύτηκε με την Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Τηλεοπτικής Δραματικής Σειράς (Golden Globe Award for Best Television Drama), ενώ το 2007 ο Τέρι Ο' Κουίν κέρδισε το Έμμυ Καλύτερης Β' Αντρικής Ερμηνείας σε Δραματική Σειρά.
Η σειρά ήταν υποψήφια για 54 Βραβεία Έμμυ και τελικά κέρδισε τα 11 και 7 Χρυσές Σφαίρες κερδίζοντας 1.
Συνολικά έχει αποσπάσει 57 βραβεία και πάνω από 200 υποψηφιότητες, σε διάφορες ενώσεις και σωματεία.

Πηγές  el.wikipedia.org
            newsbeast.gr