Ο βυθισμένος νεολιθικός οικισμός του Αργολικού κόλπου και ο "μύθος" του Πελασγού.

Κατά την διαδικτυακή έρευνα των αστικών μυστικών για νέες ανακαλύψεις αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, εντοπίσαμε στην naftemporiki.gr, ένα άρθρο για ένα νεολιθικό οικισμό στον κόλπο του Άργους που βρίσκεται κάτω από την επιφάνδια της θάλασσας.Εκεί στον όρμο της Κοιλάδας στην Αργολίδα διεξάγεται με τη συνεργασία της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων (ΕΕΑ) και του Πανεπιστημίου της Γενεύης, το ερευνητικό πρόγραμμα «Όρμος της Κοιλάδας» υπό την αιγίδα της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής.

Σκοπός του προγράμματος είναι να εντοπίσει ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας κατά την προϊστορική περίοδο στην νοτιοανατολική περιοχή του Αργολικού Κόλπου, γύρω από το σπήλαιο Φράγχθι, όπου έχουν βρεθεί σημαντικά προϊστορικά κατάλοιπα.

Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην ίδια περιοχή, το 2015, βρέθηκε εκτεταμένος οχυρωμένος οικισμός της Εποχής του Χαλκού. Ο οικισμός, που χρονολογείται στην Πρωτοελλαδική περίοδο (μέσα 3ης χιλιετίας π.Χ.), βρίσκεται σε βάθος 1-3 μ. στην περιοχή του όρμου που βρίσκεται στην παραλία του «Λαμπαγιαννά».

Σκοπός του προγράμματος για το 2016 ήταν να αναζητηθούν τα όρια του ανωτέρω οικισμού στον χώρο και τον χρόνο. Από τις 11 Ιουλίου έως τις 12 Αυγούστου, διεξήχθη έρευνα υπό την διεύθυνση της Δρ. Αγγελικής Σίμωσι, προϊσταμένης της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων και του Καθηγητή Karl Reber, διευθυντή της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής, με υπεύθυνους πεδίου την καταδυόμενη αρχαιολόγο της ΕΕΑ Δέσποινα Κουτσούμπα και τον λέκτορα του Πανεπιστημίου της Γενεύης Julien Beck.

Η έρευνα ξεκίνησε με υποβρύχια τοπογραφική αποτύπωση και γεωφυσικές μετρήσεις, όπως μαγνητική διασκόπηση και ηλεκτρική τομογραφία, ώστε να αποτυπωθεί το ορατό τμήμα του οικισμού και να αναζητηθούν κατασκευές που πιθανόν βρίσκονται κάτω από τον αμμώδη πυθμένα και τον αιγιαλό. Με βάση τα προκαταρκτικά αποτελέσματα γίνεται σαφές ότι ο οικισμός παρουσιάζει μεγαλύτερη πολυπλοκότητα και μέγεθος από ό,τι είχε υποτεθεί αρχικά και εκτείνεται σε τουλάχιστον 20 στρέμματα.

Η υποβρύχια ανασκαφή, σε δοκιμαστική τομή εντός του οικισμού, στην εξωτερική παρειά ενός τοίχου της Πρωτοελλαδικής ΙΙ περιόδου, αποκάλυψε παχύ στρώμα με κεραμική που χρονολογείται στην Πρωτοελλαδική Ι περίοδο (αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ.) ή και πρωιμότερα.

Η έρευνα θα συνεχιστεί, με τοπογραφική αποτύπωση, γεωφυσικές έρευνες και υποβρύχιες τομές σε μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να γίνει αναφορά στην αρχαία Ελληνική μυθολογία και πιο συγκεκριμένα στον μυθικό Πελασγό.
Με τ' όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.
Σύμφωνα με μια απ' αυτές, ο Πελασγός ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αναδύθηκε απ' τη γη κι έγινε έτσι γενάρχης των ανθρώπων. Στην Αρκαδία, όπου υπήρχε αυτή η παράδοση, πίστευαν ότι γιος του Πελασγού απ' τη νύμφη Κυλλήνη ή την Ωκεανίδα Μελιβοία, ήταν ο Λυκάονας, ο μυθικός βασιλιάς της Αρκαδίας. Αυτή ονομάστηκε στην αρχή Πελασγία, απ' το όνομα του γενάρχη της.
Ο Πελασγός αναφερόταν και ως ιδρυτής του Άργους της Πελοποννήσου, γιος του Αγήνορα και πατέρας της Λάρισας.
Ακόμα έλεγαν πως ήταν γιος του Ποσειδώνα και της νύμφης Λάρισας, αδελφός του Αχαιού και του Φθίου.
Άλλες παραδόσεις αναφέρουν ότι ήταν ο μυθικός γενάρχης των Πελασγών της Θεσσαλίας ή ότι ήταν γιος του Αιρέστορα κι εγγονός του Έκβασου, οικιστή της Παρρασίας, στην Αρκαδία.

Σύμφωνα με τον Παυσανία ήταν ο γενάρχης των βασιλέων της Αρκαδίας. Ήταν αυτός που δίδαξε στους Πελασγούς να φτιάχνουν καλύβες και να επεξεργάζονται τα δέρματα των ζώων για να τα φοράνε σαν ρούχα. Όπως μάλιστα αναφέρει βασίλεψε σε λαό που ζούσε σε καλύβες.