«Υπάρχει μια πέμπτη διάσταση πέρα από αυτές που είναι γνωστές στον άνθρωπο. Είναι μια διάσταση απέραντη όσο και το Διάστημα και άχρονη όσο και το άπειρο. Είναι ο μεσαίος χώρος ανάμεσα στο φως και τη σκιά, ανάμεσα στην επιστήμη και τη δεισιδαιμονία, και
βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο πηγάδι των βαθύτερων φόβων του ανθρώπου και στις κορφές της γνώσης του. Αυτή είναι η διάσταση της φαντασίας. Μια περιοχή που αποκαλούμε Η Ζώνη του Λυκόφωτος». Αυτός ήταν ένας από τους ατμοσφαιρικούς, υποβλητικούς προλόγους όταν έπεφταν οι τίτλοι έναρξης της τηλεοπτικής σειράς «Η Ζώνη του Λυκόφωτος» στην Αμερική του 1959, μιας μοναδικής τηλεοπτικής σειράς που συνδύαζε μοναδικά τον καφκικό εφιάλτη με την επιστημονική φαντασία, το παράδοξο με το υπερφυσικό, το νουάρ με το θρίλερ.Η «Ζώνη του Λυκόφωτος» προβαλλόταν με τεράστια επιτυχία στην αμερικανική τηλεόραση από τα τέλη της δεκαετίας του '50 έως τις αρχές του '60. Γνώρισε αναβιώσεις στην εποχή της έγχρωμης τηλεόρασης, έγινε και κινηματογραφική ταινία, αλλά εκείνη η πρώτη πενταετία ήταν που κατέστησε τη σειρά cult φαινόμενο.Πίσω από την επιτυχημένη σειρά κρυβόταν ο δαιμόνιος Ροντ Σέρλινγκ. Αυτός συνέλαβε την όλη ιδέα, υπήρξε ο βασικός σεναριογράφος, ενώ προλόγιζε και έκανε τον επίλογο κάθε επεισοδίου.Βετεράνος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου,ο Σέρλινγκ υπέφερε σε όλη του τη ζωή από εφιάλτες και οι άνθρωποι του στενού του κύκλου έλεγαν ότι πέρασε όλη αυτήν του την αγωνία, στη συγκεκριμένη σειρά.Εκτός από τον Σέρλινγκ, πάρα πολλές ιστορίες έγραψαν και πολύ σημαντικοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας και του φανταστικού, όπως οι Ρίτσαρντ Μάθισον, Ρέι Μπράντμπερι κ.ά. Μάλιστα, το εκπληκτικό μυθιστόρημα του πρώτου, «Ο άνθρωπος που μίκραινε» έγινε κινηματογραφική ταινία το 1957. Αξιομνημόνευτη έχει μείνει επίσης η μουσική των τίτλων της σειράς από τον Μπέρναρντ Χέρμαν, τακτικού συνεργάτη του Χίτσκοκ στο «Ψυχώ», τον «Ίλιγγο» και αλλού.Επεισόδια όπως το «Walking Distance» (προβλήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1959), με την επιστροφή ενός ενήλικα στη γενέθλια πόλη του, όπου συναντά... τον εαυτό του όταν ήταν μικρό παιδί ή το «In Praise of Pip» (27 Σεπτεμβρίου 1963) με έναν πατέρα να πέφτει πάνω στο φάντασμα του ετοιμοθάνατου γιου του, ή το «The Purple Testament» (12 Φεβρουαρίου 1960), με την κατάρα ενός στρατιώτη, ο οποίος συνειδητοποιεί ότι έχει την μυστηριώδη ικανότητα να ξέρει πότε θα σκοτωθούν οι συνάδελφοί του, βλέποντας μια λάμψη στο μέτωπό τους (ώσπου, σε έναν καθρέφτη, αντικρίζει την ίδια λάμψη στο δικό του μέτωπο), δείχνουν ότι ο Σέρλινγκ ήταν χαρισματικός δημιουργός.
βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο πηγάδι των βαθύτερων φόβων του ανθρώπου και στις κορφές της γνώσης του. Αυτή είναι η διάσταση της φαντασίας. Μια περιοχή που αποκαλούμε Η Ζώνη του Λυκόφωτος». Αυτός ήταν ένας από τους ατμοσφαιρικούς, υποβλητικούς προλόγους όταν έπεφταν οι τίτλοι έναρξης της τηλεοπτικής σειράς «Η Ζώνη του Λυκόφωτος» στην Αμερική του 1959, μιας μοναδικής τηλεοπτικής σειράς που συνδύαζε μοναδικά τον καφκικό εφιάλτη με την επιστημονική φαντασία, το παράδοξο με το υπερφυσικό, το νουάρ με το θρίλερ.Η «Ζώνη του Λυκόφωτος» προβαλλόταν με τεράστια επιτυχία στην αμερικανική τηλεόραση από τα τέλη της δεκαετίας του '50 έως τις αρχές του '60. Γνώρισε αναβιώσεις στην εποχή της έγχρωμης τηλεόρασης, έγινε και κινηματογραφική ταινία, αλλά εκείνη η πρώτη πενταετία ήταν που κατέστησε τη σειρά cult φαινόμενο.Πίσω από την επιτυχημένη σειρά κρυβόταν ο δαιμόνιος Ροντ Σέρλινγκ. Αυτός συνέλαβε την όλη ιδέα, υπήρξε ο βασικός σεναριογράφος, ενώ προλόγιζε και έκανε τον επίλογο κάθε επεισοδίου.Βετεράνος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου,ο Σέρλινγκ υπέφερε σε όλη του τη ζωή από εφιάλτες και οι άνθρωποι του στενού του κύκλου έλεγαν ότι πέρασε όλη αυτήν του την αγωνία, στη συγκεκριμένη σειρά.Εκτός από τον Σέρλινγκ, πάρα πολλές ιστορίες έγραψαν και πολύ σημαντικοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας και του φανταστικού, όπως οι Ρίτσαρντ Μάθισον, Ρέι Μπράντμπερι κ.ά. Μάλιστα, το εκπληκτικό μυθιστόρημα του πρώτου, «Ο άνθρωπος που μίκραινε» έγινε κινηματογραφική ταινία το 1957. Αξιομνημόνευτη έχει μείνει επίσης η μουσική των τίτλων της σειράς από τον Μπέρναρντ Χέρμαν, τακτικού συνεργάτη του Χίτσκοκ στο «Ψυχώ», τον «Ίλιγγο» και αλλού.Επεισόδια όπως το «Walking Distance» (προβλήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1959), με την επιστροφή ενός ενήλικα στη γενέθλια πόλη του, όπου συναντά... τον εαυτό του όταν ήταν μικρό παιδί ή το «In Praise of Pip» (27 Σεπτεμβρίου 1963) με έναν πατέρα να πέφτει πάνω στο φάντασμα του ετοιμοθάνατου γιου του, ή το «The Purple Testament» (12 Φεβρουαρίου 1960), με την κατάρα ενός στρατιώτη, ο οποίος συνειδητοποιεί ότι έχει την μυστηριώδη ικανότητα να ξέρει πότε θα σκοτωθούν οι συνάδελφοί του, βλέποντας μια λάμψη στο μέτωπό τους (ώσπου, σε έναν καθρέφτη, αντικρίζει την ίδια λάμψη στο δικό του μέτωπο), δείχνουν ότι ο Σέρλινγκ ήταν χαρισματικός δημιουργός.
Το πρώτο επεισόδιο της σειράς προβλήθηκε στους Αμερικανικούς τηλεοπτικούς δέκτες το 1959. Τα θέματα των επεισοδίων ήταν εμπλουτισμένα με δραματικά στοιχεία, όπως επίσης και με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Σχεδόν όλα τα επεισόδια της σειράς διακρίνονταν για την απροσδόκητη πλοκή τους, γεγονός που συνέβαλλε στην μεγάλη επιτυχία της.Η σειρά σταμάτησε να προβάλλεται προσωρινά το 1964. Από το 1959 έως το 1964, είχαν παραχθεί και προβληθεί 156 επεισόδια, χωρισμένα σε πέντε τηλεοπτικές σεζόν. Χαρακτηριστικό στοιχείο της σειράς όσον αφορά τους ηθοποιούς, ήταν το γεγονός πως προσέλκυσε αρκετούς δημοφιλείς αστέρες της εποχής να πρωταγωνιστήσουν σε αυτή. Επίσης, πολλοί ηθοποιοί που τότε δεν ήταν αναγνωρίσιμοι (Ντένις Χόπερ-Ρόμπερτ Ρέντφορντ), έκαναν τα πρώτα τους βήματα στον χώρο, μέσω αυτής της σειράς.Στα έτη μεταξύ 1985 και 1989, παράχθηκαν και προβλήθηκαν 65 επεισόδια, χωρισμένα σε τρεις τηλεοπτικές σεζόν. Υπεύθυνο για την παραγωγή της σειράς από το 1985 έως το 1987, ήταν το Αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS, ενώ από το 1987 έως το 1989 την παραγωγή ανέλαβαν θυγατρικές εταιρίες, καθώς και άλλες εταιρίες παραγωγής. Επίσης το CBS ήταν το δίκτυο που προέβαλλε τη σειρά.Το 2003-2004 προβλήθηκαν 44 επεισόδια, καταχωρημένα σε μία τηλεοπτική σεζόν. Όλα τα επεισόδια της σεζόν αυτής (όπως και των προηγούμενων ετών) ήταν νέα σε παραγωγή. Αυτό που διαφοροποιεί τεχνικά την τελευταία αυτή σεζόν είναι πως υπήρξαν μερικά επεισόδια που ήταν σεναριακά βασισμένα εξ'ολοκλήρου στα αρχικά επεισόδια των ετών 1959-1964, γυρισμένα όμως από διαφορετικούς σκηνοθέτες και με τη συμμετοχή άλλων -μεταγενέστερων- ηθοποιών.Η θεματολογία της σειράς περιείχε παράλληλους κόσμους, ανεξερεύνητες διαστάσεις, αφηγήματα φρίκης, ειρωνικές ιστορίες φαντασίας, παιχνίδια του μυαλού, ταξίδια στο χρόνο, μεταφυσικά φαινόμενα, παραβολές τρόμου, εσχατολογικούς εφιάλτες, συμβάντα στα όρια της παράνοιας, απόκοσμους τόπους, και ιστορίες με ανατρεπτικό φινάλε.Ο Ροντ Σέρλινγκ πριν το θάνατό του το 1975 σε ηλικία 50 ετών, θα προλάβαινε να κάνει άλλη μια απόπειρα στην τηλεόραση με τη σειρά Night Gallery το 1970, η οποία ήταν αρκετά ατμοσφαιρική, αλλά δεν διέθετε την έμπνευση και την πρωτοτυπία της «Ζώνης του Λυκόφωτος» στοιχείο θα την έκανε πετυχημένη, έως και κλασική...
Πηγές el.wikipedia.org
kathimerini.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου