Βαμπιρικές δοξασίες στην Ελλάδα

Εκτός από τις σλαβικές χώρες, η χώρα μας είναι από τις πρώτες σε δοξασίες και δεισιδαιμονίες σχετικά με τους “απέθαντους”. Όμως η ελληνική παράδοση δεν παρουσιάζει τους βρυκόλακες όπως τους ξέρουμε μέσα από τις ταινίες, αφού τα χαρακτηριστικά που τους αποδίδει ταιριάζουν περισσότερο σε αυτά των ζόμπι.(Τα Αϊτινά, όχι του Ρομέρο).

Σύμφωνα με την ελληνική φολκλορική παράδοση, βρυκόλακας είναι αυτός ο οποίος ξαναζωντανεύει και έχει συνήθως κακές προθέσεις. Η ίδια η λέξη “βρυκόλακας” προέρχεται από τις λέξεις “βούρκος” και “λάκος”, που παραπέμπει στην σήψη του νεκρού σώματος, για αυτό και σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, τους αποκαλούν και “βουρκόλακες” ή "βουρβούλακες".Στην Κρήτη αναφέρονται σε αυτούς,ως "καταχανάδες".

Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον στις ελληνικές δοξασίες είναι ότι σε κάθε περιοχή της Ελλάδας έχουν διαφορετική άποψη για τη μορφή, για το πότε εμφανίζεται ένας βρυκόλακας και για το ποιοί…βρυκολακιάζουν.Συνήθως,επιστρέφουν για να ταλαιπωρήσουν,ανθρώπους του στενού τους κύκλου, ή της περιοχής, που έζησαν κάποτε ως άνθρωποι,ενώ σε πολλές περιπτώσεις παρουσιάζονται,ως εξαιρετικά βίαιοι, και βλάσθημοι(ναι, έχουν την ικανότητα της ομιλίας).

Πώς γίνεσαι βρυκόλακας;

Στην Μυτιλήνη πιστεύουν ότι βρυκολακιάζουν όσοι έχουν κάνει μεγάλα εγκλήματα, οι αυτόχειρες και όσοι δεν πηγαίνουν ποτέ στην εκκλησία.

Στην Σκύρο και σε μερικές περιοχές της Θράκης βρυκολακιάζουν οι άταφοι και άψαλτοι.

Στην Άνδρο πιστεύουν ότι αν βλαστημήσεις ή καταραστείς έναν νεκρό, τότε εκείνος γίνεται βρυκόλακας.

Πότε εμφανίζεται ένας βρυκόλακας;

Στην Μάνη υπάρχουν δύο είδη βρυκολάκων: οι “ριχτοί”, αυτοί που δεν ησυχάζουν ποτέ και βγαίνουν από τον τάφο τους κάθε μέρα και οι “Σαββατιανοί”, που βγαίνουν από το μνήμα τους μόνο το Σάββατο. Και οι δύο βγαίνουν μόνο τη νύχτα, και για να φύγουν πρέπει να λαλήσει ο μαύρος κόκορας.

Στην Σάμο συνήθως εμφανίζονται από τα μεσάνυχτα μέχρι να βγει ο ήλιος, αλλά μερικές φορές μπορεί να εμφανιστούν και το μεσημέρι, στις 12 ακριβώς, αλλά δεν μπορούν να απομακρυνθούν από τον τάφο τους.

Στην Χίο βγαίνουν μετά τα μεσάνυχτα και εξαφανίζονται μόνο όταν λαλήσει τρεις φορές ο άσπρος κόκκορας. Είναι λευκοντυμένοι -με τα σάβανά τους- αλλά έχουν και αρχηγό, που είναι τριπλάσιος σε μέγεθος και κατάμαυρος κι ολόγυρά του χοροπηδούν οι άλλοι.

Στην Αμοργό πιστεύουν ότι οι βρυκόλακες μπορούν να εμφανιστούν και στο φως της ημέρας.

Στην Κάλυμνο βγαίνουν τις κρύες νύχτες του χειμώνα, γιατί τους αρέσει ο παγωμένος άνεμος με τον οποίον ταξιδεύουν από σπίτι σε σπίτι.

Στην Μακεδονία βγαίνουν μόνο τις νύχτες με πανσέληνο.

Τι εμφάνιση έχει ο… Έλληνας βρυκόλακας;

Στη Χίο, είναι ντυμμένοι στα λευκά κι έχουν έναν αρχηγό, τριπλάσιο σε μέγεθος και κατάμαυρο.

Στην Σκόπελο είναι σκελετοί που περπατούν.

Στην Αλόννησο έχουν μαύρη και γυαλιστερή σάρκα, και λάμπουν στο σκοτάδι.

Στις Σπέτσες, στην Ύδρα και στα Κύθηρα, είναι κακόσχημοι καμπούρηδες με κατάμαυρα χέρια και μεγάλα νύχια.

Στην Τήνο έχουν τη μορφή του νεκρού, σαν φάντασμα δηλαδή, αλλά έχουν μακριά γένια, μακριά μαλλιά και γαμψά νύχια.

Στη Σαμοθράκη πιστεύουν ότι το σώμα των βρυκολάκων είναι από φωτιά και μπορούν να γίνουν αόρατοι...

Το "Τραγούδι του νεκρού αδελφού" είναι μια από τις πρώτες καταγραφές βρυκόλακα, στην Ελληνική φολκλορική παράδοση,με την μόνη διαφορά ότι ο συγκεκριμένος απέθαντος,δεν έχει κακές προθέσεις,και απλά δεσμεύται από τον όρκο που έδωσε στην οικογένειά του, ως ζωντανός...

Πηγή: http://minosathkar.blogspot.gr