Εδώ και περίπου 70 χρόνια η λίμνη του Λοχ Νες, στην βόρεια Σκωτία, κρύβει ένα τρομακτικό μυστικό ή... ένα τουριστικό κόλπο.Ήδη, από τον 6ο αιώνα θρύλοι έκαναν λόγο για ένα τεράστιο υδρόβιο ζώο που κρυβόταν στα νερά. Η πρώτη μαρτυρία για την εμφάνισή του στο ομιχλώδες τοπίο της περιοχής, ήταν τον 6ο αιώνα μ.χ. όταν ο όσιος Κολούμπα έσωσε με θαυματουργικό τρόπο έναν άνθρωπο από... τα δόντια του τέρατος.
Οι πιο «μαζικές» μαρτυρίες, όμως, που υποστηρίζουν την ύπαρξη ενός τέρατος, της «Νέσι», αρχίζουν τον Ιούλιο του 1933. Τότε, το αυτοκίνητο του ζεύγους Σπάισερ, που κινείτο σε δρόμο κοντά στη λίμνη, μόλις και κατάφερε να αποφύγει ένα μεγάλο, γλιστερό και με τεράστια ουρά ζώο, που εξαφανίστηκε στα λασπωμένα νερά.
Τα επόμενα χρόνια οι μαρτυρίες και οι υποθαλάσσιες φωτογραφίες, που παρουσιάζουν ένα καφεπράσινο ον, σαν τεράστιο φίδι, με δύο καμπούρες και μεγάλη ουρά, πληθαίνουν. Αυτές οι μαρτυρίες ανοίγουν το δρόμο σε λεπτομερείς επιστημονικές έρευνες. Τα αποτελέσματα των ερευνών, εκτός από τον εντοπισμό πολλών υποθαλάσσιων σπηλαίων, δεν απέδειξαν ούτε απέκλεισαν την ύπαρξη της «Νέσι».
Οι θεωρίες για το τι ακριβώς είναι η «Νέσι» ήταν πολλές, αλλά σύμφωνα με την πιο επικρατούσα, πρόκειται για ένα θαλάσσιο ερπετό -παρόμοιο με αυτά που εξαφανίστηκαν πριν 60 με 70 εκατομμύρια χρόνια- το οποίο απομονώθηκε στα νερά της λίμνης όταν αυτή έπαψε να συνδέεται με τη θάλασσα.
Μεταξύ των μυθικών ειδών που έχουν αντέξει περισσότερο στον χρόνο είναι τα «θαλάσσια ερπετά». Το τέρας του Λοχ Νες αποτελεί ένα «στεριανό» παράδειγμα, οι περισσότερες αφηγήσεις όμως είναι θαλασσινές. Μια δημοφιλής ιδέα είναι ότι πρόκειται για πλεσιόσαυρους, θαλάσσια ερπετά με μακρύ λαιμό που είχαν ζήσει πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Η ιδέα όμως δεν μπορεί να σταθεί. Κατ' αρχήν τα προϊστορικά αυτά ζώα δεν μπορούσαν να σηκώσουν το κεφάλι τους στην «στάση του κύκνου» που αποδίδεται στη Νέσι. Και παρ' ότι άλλα πλάσματα που εθεωρείτο ότι έχουν εδώ και καιρό εξαφανιστεί έχουν βρεθεί να καραδοκούν σήμερα στους ωκεανούς - όπως το ψάρι κοιλάκανθος - είναι απίθανο ο πλεσιόσαυρος να απουσιάζει από τα ευρήματα απολιθωμάτων επί 65 εκατομμύρια χρόνια.
Το 1892 ο ολλανδός ζωολόγος Άντονι Κορνέλις Ούντεμανς είχε υποστηρίξει στο βιβλίο του «Το μεγάλο θαλάσσιο ερπετό» ότι τα τέρατα του είδους ήταν φώκιες με μακρύ λαιμό. Η ιδέα έτυχε παγερής υποδοχής, επανήλθε όμως το 1968 από τον κρυπτοζωολόγο Μπέρναρντ Χόιβελμανς στο βιβλίο του «Στο κατόπι των θαλάσσιων ερπετών».
Αν και η ύπαρξη μιας φώκιας με μακρύ λαιμό αποτελεί σήμερα στην καλύτερη περίπτωση εικασία, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις. Το 2009 ο Μάικλ Γούντλεϊ του Πανεπιστημίου Royal Holloway του Λονδίνου και οι συνάδελφοί του είχαν εκτιμήσει ότι ως και 15 είδη πτερυγιόποδων, της ομάδας στην οποία ανήκουν οι φώκιες και οι θαλάσσιοι ελέφαντες, ίσως να μην έχουν ανακαλυφθεί ακόμη.
Ο κ. Γούντλεϊ επισημαίνει επίσης ότι κανένα εν ζωή ζώο δεν έχει πάρει τη θέση του μακρυλαίμη πλεσιόσαυρου. Επίσης απολιθώματα από φώκιες του Μειόκαινου - ενός πιθανού προγόνου τους - έχουν αναλογικά πιο μακρύ λαιμό από τις σημερινές φώκιες.
Κανένα καινούργιο πτερυγιόποδο δεν έχει ανακαλυφθεί από το 1953. Αν λοιπόν εμφανιζόταν ένα νέο είδος το γεγονός θα ήταν σημαντικό. Η έλλειψη επιβεβαίωσης των αφηγήσεων υποδηλώνει ότι το είδος δεν θα χρειαζόταν να βγαίνει τόσο συχνά στην επιφάνεια όσο άλλες φώκιες για να αναπνεύσει ή να αναπαραχθεί. Φυσικά θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι απλά δεν υπάρχει....
ΠΗΓΕΣ:
tovima.gr
sansimera.gr
iefimerida.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου