Η Αλώπηξ (Λατινικά, ονομαστική: Vulpecula, γενική: Vulpeculae, αστρον. σύμβολο: Vul), είναι αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά το 1690, στο Firmamentum Sobiescianum του Hevelius, και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που αναγνώρισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.
Είναι αστερισμός του Βορείου ουράνιου ημισφαιρίου και βρίσκεται μεταξύ των αστερισμών του Κύκνου και του Βέλους. Συγκεκριμένα επεκτείνεται κάτω από τον αστερισμό του Κύκνου, ενώ πιο κάτω από αυτόν βρίσκονται οι αστερισμοί του Δελφίνος και του Βέλους. Στην ουράνια χαρτογράφηση φέρεται μεταξύ του 29ου και του 20ου βορείου παραλλήλου (ουρανογραφικές συντεταγμένες). Είναι αειφανής στην Ελλάδα.
Περιέχει σε σύνολο 68 αστέρες εκ των οποίων 43 ορατούς με γυμνό μάτι και από τους οποίους ο λαμπρότερος είναι τέταρτου μεγέθους και όλοι οι άλλοι αμυδρότεροι.
Επίσης ο αυτός αστερισμός φέρει και το όνομα «Αλώπηξ και χην» επειδή στη παράσταση του αστερισμού η Αλώπηξ φέρεται να έχει στο στόμα της χήνα.
Στις 21 Ιουνίου 1670 παρατηρήθηκε από τον μοναχό Άνθελμο στην Αλώπεκα νέος αστέρας, 3ου μεγέθους, πλησίον του β Κύκνου. Από της πρώτης παρατήρησης η λαμπρότητα αυτού του αστέρος άρχισε να μειώνεται βαθμηδόν ώστε μετά δύο μήνες (Αύγουστος 1670) αυτός ο καινοφανής αστέρας ήταν πλέον 5ου μεγέθους και σε λίγο διάστημα έγινε αόρατος με γυμνό μάτι. Έξι μήνες μετά έγινε και πάλι ορατός ως 4ου μεγέθους με πολλές αυξομειώσεις. Για ένα ολόκληρο χρόνο συνεχίσθηκαν οι διακυμάνσεις αυτές της λαμπρότητάς του μέχρι που κατέστη και πάλι ορατός. Στη θέση που εμφανίστηκε ο της «Αλώπεκος νέος» αστέρας όπως επίσημα ονομάσθηκε παρατηρείται ήδη με τηλεσκόπιο αστέρας 12ου μεγέθους που πιθανώς να μην είναι άλλος από εκείνον του 1670.
Επίσης πολύ κοντά στον αστέρα β Κύκνου (αλλά στον αστερισμό της Αλώπεκος) και σε απόσταση 7 μοιρών νοτιοανατολικά παρατηρείται το της Αλώπεκος νεφέλωμα, δηλαδή ο ομώνυμος Γαλαξίας υπό μορφή διπλού νεφελώματος.
Πηγή: Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.
Είναι αστερισμός του Βορείου ουράνιου ημισφαιρίου και βρίσκεται μεταξύ των αστερισμών του Κύκνου και του Βέλους. Συγκεκριμένα επεκτείνεται κάτω από τον αστερισμό του Κύκνου, ενώ πιο κάτω από αυτόν βρίσκονται οι αστερισμοί του Δελφίνος και του Βέλους. Στην ουράνια χαρτογράφηση φέρεται μεταξύ του 29ου και του 20ου βορείου παραλλήλου (ουρανογραφικές συντεταγμένες). Είναι αειφανής στην Ελλάδα.
Περιέχει σε σύνολο 68 αστέρες εκ των οποίων 43 ορατούς με γυμνό μάτι και από τους οποίους ο λαμπρότερος είναι τέταρτου μεγέθους και όλοι οι άλλοι αμυδρότεροι.
Επίσης ο αυτός αστερισμός φέρει και το όνομα «Αλώπηξ και χην» επειδή στη παράσταση του αστερισμού η Αλώπηξ φέρεται να έχει στο στόμα της χήνα.
Στις 21 Ιουνίου 1670 παρατηρήθηκε από τον μοναχό Άνθελμο στην Αλώπεκα νέος αστέρας, 3ου μεγέθους, πλησίον του β Κύκνου. Από της πρώτης παρατήρησης η λαμπρότητα αυτού του αστέρος άρχισε να μειώνεται βαθμηδόν ώστε μετά δύο μήνες (Αύγουστος 1670) αυτός ο καινοφανής αστέρας ήταν πλέον 5ου μεγέθους και σε λίγο διάστημα έγινε αόρατος με γυμνό μάτι. Έξι μήνες μετά έγινε και πάλι ορατός ως 4ου μεγέθους με πολλές αυξομειώσεις. Για ένα ολόκληρο χρόνο συνεχίσθηκαν οι διακυμάνσεις αυτές της λαμπρότητάς του μέχρι που κατέστη και πάλι ορατός. Στη θέση που εμφανίστηκε ο της «Αλώπεκος νέος» αστέρας όπως επίσημα ονομάσθηκε παρατηρείται ήδη με τηλεσκόπιο αστέρας 12ου μεγέθους που πιθανώς να μην είναι άλλος από εκείνον του 1670.
Επίσης πολύ κοντά στον αστέρα β Κύκνου (αλλά στον αστερισμό της Αλώπεκος) και σε απόσταση 7 μοιρών νοτιοανατολικά παρατηρείται το της Αλώπεκος νεφέλωμα, δηλαδή ο ομώνυμος Γαλαξίας υπό μορφή διπλού νεφελώματος.
Πηγή: Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου