Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση τότε, ήταν το γεγονός ότι ο θρύλος δεν είχε προέλευση από κάποια μακρυνή χώρα (βλέπε Αμερική) ,ούτε αναφέρονταν σε κάποιο γεγονός που συνέβει σε κάποιο αδιευκρίνιστο σημείο του χώρου και του χρόνου.Το συμβάν ελάμβανε χώρα στην δική μας, μικρή γωνιά του κόσμου, στην Αθήνα του σήμερα(τότε).
Για στάσου, είπα στον εαυτό μου, Άνδρας Με Μαύρα (αυτήν την εκτίμηση είχα κάνει) στην Ελλάδα, από που και ως που;Και για ποιούς λόγους; Τέλος πάντων, ο καιρός πέρασε, το ξέχασα, μέχρι που κάποια ερεθίσματα συνειρμικά, μου ξανάφεραν στο νου, το εν λόγω άρθρο.Για να μην μακρυγορώ λοιπόν,η ιστορία είχε ως εξής:
Στα στενά της Πλάκας μετά τα μεσάνυχτα, κυκλοφορούσε ένας μαυροντυμένος άγνωστος μέσης ηλικίας με μαύρο παλτό και καπέλο(fedora); Ήταν δύσμορφος και έκρυβε το πρόσωπό του κάτω απ’ τον βαρύ ρουχισμό. Αν τύχαινε να τον συναντήσεις, σε πλησιάζε σε καλούσε με το όνομά σου(!) ευγενικά, σου χαμογελούσε και έλεγε πως σε γνωρίζει. Πριν καταλάβεις τι συμβαίνει, έβγαζε απ’ την τσέπη του μερικές φωτογραφίες σου και σε ρωτούσε αν ενδιαφέρεσαι να τις αγοράσεις. Οι φωτογραφίες σε έδειχναν σε στιγμιότυπα από τις τελευταίες μέρες, αλλά και παλιότερες περιόδους, να βγαίνεις απ’ το σπίτι σου, να μπαίνεις σε κάποιο κατάστημα, να περπατάς στον δρόμο κτλ. Ακόμη κι αν γινόσουν επιθετικός και τον κατηγορούσες ότι σε παρακολουθεί, ή τον απειλούσες, αυτός διατηρούσε την ψυχραιμία του και απομακρύνονταν λέγοντας πως θα σου τηλεφωνούσε κάποια στιγμή όταν θα ήσουν πιο ψύχραιμος για να σιγουρευτεί ότι το ξανασκέφτηκες.
Μετά από λίγη ώρα όταν είχε απομακρυνθεί και πριν προλάβεις να καταλάβεις τι ακριβώς έχει συμβεί, ο άγνωστος σου τηλεφωνούσε στο κινητό σου(!) για να σε ρωτήσει αν όντως το ξανασκέφτηκες...
Δηλαδή ένας εγχώριος boogie man, σε αστικό περιβάλλον, αν πρέπει να δώσουμε έναν ορισμό. Το παράδοξο είναι πως η αστυνομία είχε δεχθεί πολλές κλήσεις γι’ αυτή την υπόθεση, και μάλιστα είχε διεξάγει έρευνες, κάνοντας ελέγχους αρκετές φορές στον δρόμο, σε άτομα που ταίριαζαν στην περιγραφή του μυστηριώδους αγνώστου,που σημαίνει πως κάποια "θύματα" δεν πήραν καθόλου αψήφιστα την παράξενη εμπειρία τους...
Σε παλαιότερο άρθρο αυτής της σελίδας είχα αναφερθεί σε έναν διαχρονικό αστικό θρύλο αυτόν του "Σκοτεινού Αγνώστου" .(http://urbanenigmas.blogspot.gr/2014/11/blog-post.html ,για όσους ενδιαφέρονται).Και επειδή η συγκεκριμένη μυστηριακή οντότητα πάντα ασκούσε μια γοητεία επάνω μου, δεν άργησα να το συνδέσω με τον συγκεκριμένο, εγχώριο αστικό μύθο.
Γεγονός είναι ότι η μικρή μας χώρα υστερεί σε όγκο και ποικιλία νεοαστικών μύθων, σε σχέση με άλλες μεγαλύτερες και πιο "προηγμένες"χώρες του δυτικού κόσμου.Αυτό ίσως οφείλεται στην έλλειψη των τεράστιων αποστάσεων, και της πολυ-πολιτισμικότητας που χαρακτηρίζει άλλα σύγχρονα κράτη, όπως οι Η.Π.Α. ή ο Καναδάς.Μόνο τις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε αρχίσει να συμβαδίζουμε με την νεοκουλτούρα τέτοιων χωρών, ίσως λόγω του εκμηδενισμού των αποστάσεων,και της ταχύτητας της διάδοσης της πληροφορίας.
Παρ'όλα αυτά στερεότυπα όπως του μαυροντυμένου αγνώστου, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, ακόμα και σε λιγότερο "φιλικά" περιβάλλοντα, όπως η μικρή μας χώρα (σε αστικό επίπεδο πάντα, γιατί η παράδοση και το φολκλόρ, η μυθολογία της υπαίθρου δηλαδή, είναι εντελώς ξεχωριστό κεφάλαιο).
Που σημαίνει ότι το περιστατικό της Πλάκας δεν είναι και το μοναδικό στον Ελλαδικό χώρο.Ανάλογα περιστατικά έχουν αναφερθεί και σε άλλα αστικά κέντρα, όπως η Θεσσαλονίκη(πίσω στην δεκαετία του 60 υπάρχουν αναφορές για κάτι ανάλογο) ενώ,όσοι από εμάς έτυχε να μεγαλώσουν σε κάποια επαρχιακή πόλη σίγουρα έχουν κατά νου κάποιον γραφικό τύπο, στον οποίο ο κοινωνικός περίγυρος απέδιδε ένα ομιχλώδες παρελθόν, και μερικές φορές ακόμη και μυστηριακές ικανότητες.
Ακόμα και ο γράφων, πριν από πολλά χρόνια σε μια εμπορική αμαξοστοιχία με προορισμό την Αθήνα, συνάντησε έναν πολύ παράξενο άνθρωπο, που μιλούσε για πολύ παράξενα πράγματα...
Έχει ειπωθεί, πως κάθε μύθος κρύβει πίσω του και κάποια δόση αλήθειας.Ζώντας πλέον σε έναν ορθολογικό κόσμο, που προσπαθεί να εξηγήσει τα πάντα βάση της λογικής, περιστατικά όπως το παραπάνω, φαντάζουν στον καθημερινό, "λογικό" άνθρωπο ως δημιούργημα κάποιας καλπάζουσας φαντασίας, στην καλύτερη περίπτωση.Ελάχιστοι συνάνθρωποί μας κατανοούν, πως χρειάζεται απλά ένα έναυσμα, ώστε μια απλή "παραξενιά" να αποκτήσει διαστάσεις μύθου,στην περίπτωσή μας, αστικού.Τόσο εύκολα, ένας απλά ιδιόρρυθμος ή εκκεντρικός συμπολίτης μας, μπορεί να μετατραπεί σε ένα πλάσμα μυθικών διαστάσεων, μόνο και μόνο με την διάδοση της πληροφορίας.Η οποία αποδεδειγμένα, έχει αυξητική ικανότητα, ανάλογη με την ταχύτητα διάδοσής της...
Ο κόσμος που ζούμε είναι ένα πολύ παράξενο μέρος, έτσι και αλλιώς.Πολύ πιο παράξενο από όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε, μέσα στην ρουτίνα και την καθημερινότητά μας.
Και ως τέτοιος είναι, γεμάτος με ιδιαίτερους ανθρώπους, και ακόμα πιο ιδιαίτερες καταστάσεις.Ένα είναι το σίγουρο.Ότι η πραγματικότητα είναι θέμα αντίληψης, ή οπτικής γωνίας αν θέλετε, του καθενός από εμάς.Που θέλω να καταλήξω;Οτιδήποτε το οποίο, για κάποιον, μπορεί να είναι μύθευμα,για κάποιον άλλο είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.Έτσι και στην προαναφερθείσα περίπτωση, ο καθένας μας μπορεί να έχει την δική του εκδοχή της αλήθειας.
Τι ήταν λοιπόν ο μυστηριώδης άγνωστος της Πλάκας;Ένας αστικός πλακατζής, προϊόν της φαντασίας κάποιας εμπνευσμένης παρέας;Ένα κοινωνικό πείραμα έντεχνα στημένο και εκτελεσμένο, ώστε να καταγράψει τις αντιδράσεις της Νεοελληνικής κοινωνίας σε αναλόγου φύσεως περιστατικά;
Ή μήπως κάποια άγνωστη οντότητα η οποία κατά καιρούς, δραπετεύει από την σφαίρα του φανταστικού για να διεκδικήσει το μερίδιό της, στους εφιάλτες και τις φοβίες μας;
Όπως είπα πιο πάνω η αντίληψη του καθενός μας, είναι και η προσωπική του πραγματικότητα.Και αυτό είναι που χαρακτηρίζει τον κόσμο στον οποίο ζει ο κάθε ένας από εμάς, το προσωπικό του σύμπαν, αν θέλετε...
There's so many different worlds
So many different suns
And we have just one world
But we live in different ones...
Dire Straits - Brothers In Arms
hawkeye1
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου