Η πόλη είναι μια ξεχωριστή οντότητα, αρκετά μηχανοποιημένη, η οποία νοηματοδότησε την μετάβαση του ανθρώπου απ’ το στάδιο του “βάρβαρου” στον πολιτισμό. Στην μεταμοντέρνα εποχή, ο άνθρωπος είναι απλά ένα γρανάζι στον μηχανισμό της πόλης, σε έναν μηχανισμό που ο ίδιος κατασκεύασε. Η πόλη είναι το καταφύγιο του ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον. Η Φύση κατά το παρελθόν αποτέλεσε την πηγή των φόβων και των δοξασιών, των ιστοριών και της παράδοσης, ίσως γιατί στις μη αστικές κοινωνίες ο άνθρωπος ήταν πιο αυθόρμητος.
Στην σύγχρονη ζωή που οι πόλεις μοιάζουν με απέραντες μυρμηγκοφωλιές, υπάρχει μια ανάγκη για την δημιουργία νέας “μυθολογίας”, καινούριων παράδοξων ιστοριών. Αυτές οι ιστορίες είναι οι αστικοί θρύλοι, παράδοξες αφηγήσεις που αν και πολλές φορές ακροβατούν μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, πάντα προέρχονται απ’ την έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να μετατρέψει το συνηθισμένο και ανούσιο σε μαγικό. Από την αυγή της ύπαρξής του, ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μύθους. Είναι η φαντασία το χαρακτηριστικό που τον κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα ζωντανά πλάσματα. Ο μύθος είναι μια σύνθετη έκφραση της αλήθειας, που προσφέρει νόημα σε καθημερινές πρακτικές και αποσκοπεί στην ενεργοποίηση εσωτερικών δυνάμεων. Ειδικά σε μια κυνική κοινωνία οι μύθοι φαίνονται να είναι απαραίτητοι για να μπολιάσουν με κάποιο τρόπο το συναίσθημα ή την αίσθηση του απρόβλεπτου. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον μύθο ως φωνή του ασυνειδήτου.
Οι αστικοί θρύλοι λοιπόν, φαίνεται να επαναφέρουν κάποια αρχέτυπα. Συνήθως μεταδίδονται από στόμα σε στόμα μεταξύ φίλων, με περιεχόμενο άλλοτε εγκληματικό, διεστραμένο, υπερφυσικό κι άλλοτε με το στοιχείο της γοητείας που ασκεί ο τρόμος, η συντριβή της ρουτίνας. Στο λυκόφως της πόλης, οι σκιές μοιάζουν να παίζουν τα τελευταία τους φύλα, στο τραπέζι των πιθανοτήτων. “Που θα πάει θα σας πείσουμε ότι δεν υπάρχουμε” ψιθυρίζουν. Η πόλη μας αφομοίωσε, γίναμε εξόριστοι από την φύση και δεσμεύσαμε τις ανασφάλειές μας σε διαμερίσματα που νομίζουμε πως το παράλογο ή το μυστήριο θα μείνουν μακριά. Το ρολόι δείχνει περασμένα μεσάνυχτα. Ίσως μένει ώρα για ακόμη μια ιστορία…Τελικά δεν έχει σημασία τι είναι αληθινό και τι όχι. Φαίνεται να υπάρχει μια μυστική ροή ιδεών που ναι μεν περιέχει ψέματα και διαστρεβλωμένες επινοήσεις, όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πως οι θρύλοι αυτοί έχουν μια πολυεπίπεδη δομή, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τις παραδόσειςτου 20ου και 21ου αιώνα.
Οι αστικοί θρύλοι φαίνεται να συγκεντρώνουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως τα ανέκδοτα και οι φήμες. Μήπως πρόκειται για αφηγήσεις που φορούν το προσωπείο της φαντασίας για να μην χρειάζονται επαλήθευση; Το τρομακτικό με τους αστικούς θρύλους είναι πως μπορεί κανείς να τους αντιγράψει. Ξεκινούν ως φανταστικά κατασκευάσματα, όμως δημιουργούν ιδέες που κάποιοι σπεύδουν να τις αναπαράγουν. Ένας αστικός θρύλος μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης για πίνακες και νουβέλες, για ταινίες, για δημοσιογραφικές έρευνες, για κοινωνιολογικές αναλύσεις και να μελετηθούν ακόμη και από τις αστυνομικές αρχές. Μ’ αυτό τον τρόπο οι αφηγήσεις αυτές τρυπώνουν στην πραγματικότητα και στο τέλος δεν ξέρουμε αν τους δημιουργήσαμε εμείς ή τα γεγονότα.Η γοητεία των αστικών θρύλων έγκειται στο γεγονός ότι μοιάζουν να περιγράφουν την ιστορία μιας μυστικής πόλης που είναι αόρατη σ’ εμάς. Αποκτούν τέτοια έκταση και δίνουν λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να μην μπορείς να τους απορρίψεις παντελώς. Υπάρχουν και ιστορίες που συρρικνώνονται και τελικά εξαφανίζονται, όμως οι πραγματικοί (αδόκιμο κάπως) αστικοί θρύλοι ποτέ δεν χάνονται απ’ τις αφηγήσεις μας, αντιθέτως μετατρέπονται σε μια νεο-μυθολογία.
Οι αστικοί θρύλοι ταξιδεύουν σε διαφορετικές χώρες, πόλεις και δημιουργούν “διανοητικές αποικίες” μέσα στον νου των ανθρώπων. Βέβαια στον δυτικό κόσμο ο τρόπος ζωής είναι παρόμοιος γι’ αυτό δεν συναντάμε αποκλίσεις. Σκεφτείτε ένας αστικός θρύλος που μπορεί να αναφέρεται:σε ασανσέρ, σε εστιατόρια, σε αυτοκίνητα, σε διαμερίσματα κτλ δηλαδή σε πράγματα που βρίσκονται στην καθημερινή πραγματικότητα. Μήπως λειτουργούν ως συμβουλές για τον άνθρωπο των πόλεων;
Αλήθεια ή ψέματα,θα έπρεπε να μας νοιάζει; Ανεξάρτητα απ’ ότι πιστεύουμε όταν τα βράδια κοιμόμαστε, σε διάφορα στενά, σε ταράτσες, σε υπόγεια πάρκινκ και πάρκα, γράφεται μια ιστορία που ποτέ δεν θα μαθευτεί, και ίσως ποτέ να μην την διηγηθεί κανείς…
Πηγή: ΑΣΤΙΚΟΙ ΘΡΥΛΟΙ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/08/blog-post_2149.html#ixzz3ZC9s4MsV
Στην σύγχρονη ζωή που οι πόλεις μοιάζουν με απέραντες μυρμηγκοφωλιές, υπάρχει μια ανάγκη για την δημιουργία νέας “μυθολογίας”, καινούριων παράδοξων ιστοριών. Αυτές οι ιστορίες είναι οι αστικοί θρύλοι, παράδοξες αφηγήσεις που αν και πολλές φορές ακροβατούν μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, πάντα προέρχονται απ’ την έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να μετατρέψει το συνηθισμένο και ανούσιο σε μαγικό. Από την αυγή της ύπαρξής του, ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μύθους. Είναι η φαντασία το χαρακτηριστικό που τον κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα ζωντανά πλάσματα. Ο μύθος είναι μια σύνθετη έκφραση της αλήθειας, που προσφέρει νόημα σε καθημερινές πρακτικές και αποσκοπεί στην ενεργοποίηση εσωτερικών δυνάμεων. Ειδικά σε μια κυνική κοινωνία οι μύθοι φαίνονται να είναι απαραίτητοι για να μπολιάσουν με κάποιο τρόπο το συναίσθημα ή την αίσθηση του απρόβλεπτου. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον μύθο ως φωνή του ασυνειδήτου.
Οι αστικοί θρύλοι λοιπόν, φαίνεται να επαναφέρουν κάποια αρχέτυπα. Συνήθως μεταδίδονται από στόμα σε στόμα μεταξύ φίλων, με περιεχόμενο άλλοτε εγκληματικό, διεστραμένο, υπερφυσικό κι άλλοτε με το στοιχείο της γοητείας που ασκεί ο τρόμος, η συντριβή της ρουτίνας. Στο λυκόφως της πόλης, οι σκιές μοιάζουν να παίζουν τα τελευταία τους φύλα, στο τραπέζι των πιθανοτήτων. “Που θα πάει θα σας πείσουμε ότι δεν υπάρχουμε” ψιθυρίζουν. Η πόλη μας αφομοίωσε, γίναμε εξόριστοι από την φύση και δεσμεύσαμε τις ανασφάλειές μας σε διαμερίσματα που νομίζουμε πως το παράλογο ή το μυστήριο θα μείνουν μακριά. Το ρολόι δείχνει περασμένα μεσάνυχτα. Ίσως μένει ώρα για ακόμη μια ιστορία…Τελικά δεν έχει σημασία τι είναι αληθινό και τι όχι. Φαίνεται να υπάρχει μια μυστική ροή ιδεών που ναι μεν περιέχει ψέματα και διαστρεβλωμένες επινοήσεις, όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πως οι θρύλοι αυτοί έχουν μια πολυεπίπεδη δομή, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τις παραδόσειςτου 20ου και 21ου αιώνα.
Οι αστικοί θρύλοι φαίνεται να συγκεντρώνουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως τα ανέκδοτα και οι φήμες. Μήπως πρόκειται για αφηγήσεις που φορούν το προσωπείο της φαντασίας για να μην χρειάζονται επαλήθευση; Το τρομακτικό με τους αστικούς θρύλους είναι πως μπορεί κανείς να τους αντιγράψει. Ξεκινούν ως φανταστικά κατασκευάσματα, όμως δημιουργούν ιδέες που κάποιοι σπεύδουν να τις αναπαράγουν. Ένας αστικός θρύλος μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης για πίνακες και νουβέλες, για ταινίες, για δημοσιογραφικές έρευνες, για κοινωνιολογικές αναλύσεις και να μελετηθούν ακόμη και από τις αστυνομικές αρχές. Μ’ αυτό τον τρόπο οι αφηγήσεις αυτές τρυπώνουν στην πραγματικότητα και στο τέλος δεν ξέρουμε αν τους δημιουργήσαμε εμείς ή τα γεγονότα.Η γοητεία των αστικών θρύλων έγκειται στο γεγονός ότι μοιάζουν να περιγράφουν την ιστορία μιας μυστικής πόλης που είναι αόρατη σ’ εμάς. Αποκτούν τέτοια έκταση και δίνουν λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να μην μπορείς να τους απορρίψεις παντελώς. Υπάρχουν και ιστορίες που συρρικνώνονται και τελικά εξαφανίζονται, όμως οι πραγματικοί (αδόκιμο κάπως) αστικοί θρύλοι ποτέ δεν χάνονται απ’ τις αφηγήσεις μας, αντιθέτως μετατρέπονται σε μια νεο-μυθολογία.
Οι αστικοί θρύλοι ταξιδεύουν σε διαφορετικές χώρες, πόλεις και δημιουργούν “διανοητικές αποικίες” μέσα στον νου των ανθρώπων. Βέβαια στον δυτικό κόσμο ο τρόπος ζωής είναι παρόμοιος γι’ αυτό δεν συναντάμε αποκλίσεις. Σκεφτείτε ένας αστικός θρύλος που μπορεί να αναφέρεται:σε ασανσέρ, σε εστιατόρια, σε αυτοκίνητα, σε διαμερίσματα κτλ δηλαδή σε πράγματα που βρίσκονται στην καθημερινή πραγματικότητα. Μήπως λειτουργούν ως συμβουλές για τον άνθρωπο των πόλεων;
Αλήθεια ή ψέματα,θα έπρεπε να μας νοιάζει; Ανεξάρτητα απ’ ότι πιστεύουμε όταν τα βράδια κοιμόμαστε, σε διάφορα στενά, σε ταράτσες, σε υπόγεια πάρκινκ και πάρκα, γράφεται μια ιστορία που ποτέ δεν θα μαθευτεί, και ίσως ποτέ να μην την διηγηθεί κανείς…
Πηγή: ΑΣΤΙΚΟΙ ΘΡΥΛΟΙ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/08/blog-post_2149.html#ixzz3ZC9s4MsV
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου